Początkowo do roli Królowej Acid wybrany został David Bowie.Ostatecznie w filmie wystąpiła Tina Turner.
Rod Stewart początkowo miał zagrać rolę Czarodzieja. Jego przyjaciel, Elton John przekonał go do odstąpienia od tego pomysłu, a ostatecznie sam wcielił się w tę rolę.
Elton John początkowo odrzucił rolę Czarodzieja Pinballa. Jednym z poważniejszych kandydatów do roli został wtedy David Essex, który nagrał nawet wersję piosenki "Pinball Wizard" w swoim domowym studio. Producent Robert Stigwood postawił jednak na Johna, który w końcu przyjął rolę, pod warunkiem że będzie mógł zachować swe wielkie filmowe buty.
Oczy małego Tommy'ego są brązowe, lecz dorosłego są niebieskie.
Podczas piosenki "There's a Doctor", gdy Nora śpiewa "Let's see him tomorrow", jej usta przestają się poruszać, a mimo to słychać jej głos.
Gdy kuzyn Kevin przypala Tommy'ego żelazkiem, widać, że żelazko nie jest podłączone do prądu. Kabel zasilania jest tak naprawdę w ręce Kevina.
W scenie w świątyni Eric Clapton najpierw gra na gitarze Gibson Les Paul, a później na Fenderze Stratocasterze.
W scenie świątecznej, gdy Frank Hobbs macha maską przed twarzą Tommy'ego, ten wyraźnie mruga, a przecież jest niewidomy, nie słyszy i nie mówi.
Gdy Nora rzuca Tommy'ego w lustro, ten wpada do basenu razem z kawałkami lustra. Jednak gdy wypływa na powierzchnię, nie ma ich wokół niego.
W scenie pojedynku Tommy'ego z Czarodziejem Pinballa wyraźnie widać, że Elton John tak naprawdę nie gra na klawiaturze przed sobą. Ruchy jego rąk nie zgadzają się ze ścieżką dźwiękową.
Pod koniec filmu, gdy Tommy zatacza się na złomowisku, widać cień kamerzysty.
W scenie w świątyni ruchy rąk Erica Claptona nie pasują do jego gry na gitarze.
Na potrzeby filmu Roger Daltrey uczył się języka migowego. Jednak w filmie używa nieprawidłowej kombinacji gestów.
Podczas sceny ze Specjalistą, gdy Frank Hobbs podpisuje dla niego czek, podpis jest pochylony do góry. Kiedy wręcza czek, sygnatura przebiega zgodnie z linią.
W scenie z Czarodziejem Pinballa John Entwistle początkowo gra na gitarze Gibson Flying V, a na końcu na Gibsonie typu Thunderbird z gryfem Fender Precision. Ponadto na początku sceny Entwistle ma długie bokobrody, a na końcu już całą brodę.
Pod koniec filmu Tommy przedziera się przez wodę i jest cały mokry. W następnym ujęciu pojawia się na szczycie wzgórza zupełnie suchy.
Pod koniec filmu, gdy Tommy łączy dłonie zabitych Nory i Franka, widać, że Nora lekko porusza małym palcem.
W scenie w parku rozrywki, w sekwencji "Amazing Journey" widać wyraźnie, że młody Tommy śmieje się, jadąc na karuzeli, a przecież jako głuchy i ślepy niemowa nie powinien reagować na otoczenie.
W scenie, gdy Tommy i Nora jadą samochodem, widać odbicie kamerzysty i kamery.
Gdy pierwszy raz widać Keitha Moona grającego na perkusji, w jego instrumencie nie ma czyneli.
W scenie "Pinball Wizard", w bliskich ujęciach automatów do pinballa widać, że ich liczniki mają miejsce tylko na cztery cyfry, podczas gdy w ujęciach samych najlepszych wyników widać wartości w milionach.
W scenie gry w pinballa widać, że zarówno Tommy, jak i Czarodziej grają na automatach firmy D. Gottlieb & Co., podczas gdy w piosence słychać "I thought I was a Bally table king" ("Myślałem, że jestem królem stołu Bally").
W końcowej scenie w parku pinballa widać odbicie ekipy filmowej w automatach do gry.
W sekwencji "Pinball Wizard" Czarodziej (Elton John) ciągnie za uchwyt, by wypuścić kulę po raz pierwszy i rozpocząć grę. Za chwilę kula wpada do dziury, ale w kolejnych ujęciach nadal jest w grze, mimo że Czarodziej nie wypuścił jej ponownie.
Na początku filmu, w scenie ataku powietrznego widać płonącego Forda Popular z lat 50-tych, podczas gdy akcja rozgrywa się w czasie II Wojny Światowej.
W scenie z Królową Acid, gdy Tina Turner pada na łóżko, z poduszki spada strzykawka. W następnym ujęciu strzykawka jest jednak z powrotem na swoim miejscu.
W scenie świętowania zwycięstwa w II Wojnie Światowej widać amerykańską flagę z 50 gwiazdkami. W 1945 roku do Stanów Zjednoczonych nie należały jeszcze Alaska i Hawaje i w związku z tym na fladze powinno być 48 gwiazdek.
Film kręcono w Bringhton (hrabstwo East Sussex), Hayling Islands, Portsmouth (hrabstwo Hampshire), hrabstwie Cumbria oraz w studio Pinewood Studios w Iver Heath (hrabstwo Buckinghamshire) w Anglii (Wielka Brytania).
Sekwencję pojedynku w pinballa Tommy'ego i Czarodzieja nakręcono w Kings Theatre w Southsea (Anglia, Wielka Brytania).
Sceny plenerowe na początku i końcu filmu zostały nakręcone w dolinie Borrowdale w Anglii (Wielka Brytania), niedaleko domu reżysera filmu, Kena Russella. Te same plenery zostały wykorzystane w jego poprzednim filmie "Mahler".
George'owi Lucasowi na początku lat 70-tych dano szansę wyreżyserowania tego filmu, ale odrzucił ją, gdyż pracował nad "Amerykańskim Graffiti".
Kilka scen z Robertem Powellem było podobnych do jego scen w "Mahlerze", także wyreżyserowanym przez Kena Russella.
Ken Russell początkowo w roli lekarza chciał obsadzić Christophera Lee, lecz ten w Bangkoku pracował przy "Człowieku ze złotym pistoletem". Na szczęście Jack Nicholson w tym czasie był w Londynie i przybył w zastępstwie za Lee. Jego śpiew i sceny zostały nagrane w 18 godzin. Ponadto przez pewien czas do roli rozważany był Peter Sellers.
Ann-Margret skaleczyła się w rękę, kręcąc scenę kąpieli w szampanie i fasolce. Trzeba było ją zawieźć do szpitala i założyć szwy. Na szczęście aktorka powróciła na plan zdjęciowy następnego dnia.
Scena halucynacji Ann-Margret o mydle, fasolce i czekoladzie wydobywających się z telewizora była kręcona 3 dni i została w większości zaimprowizowana przez aktorkę. Reżyser Ken Russell powiedział jej, że jej bohaterka ma załamanie nerwowe i może robić, co zechce.
Według Pete'a Townshenda Oliver Reed miał ogromne problemy, nagrywając swoją część ścieżki dźwiękowej do filmu, z racji swych kiepskich możliwości wokalnych. Trzeba go było przez to nagrywać kawałek po kawałku. Townshend nabrał podejrzliwości co do Jacka Nicholsona, gdy ten został wybrany do roli specjalisty. Zmienił jednak zdanie, gdy zobaczył, jak Nicholson śpiewa bez wysiłku.
Roger Daltrey był tak naprawdę tylko 3 lata młodszy od swej filmowej matki, Ann-Margret, 7 lat młodszy od swego filmowego ojczyma, Olivera Reeda, 3 miesiące starszy od ojca, Roberta Powella i 2 lata starszy od wujka, Keitha Moona.
Ann-Margret nauczyła się swej roli, słuchając oryginalnego albumu The Who "Tommy" podczas czytania scenariusza. Nagrała swoje partie w ciągu jednej 11-godzinnej sesji.
Według Rogera Daltrey pierwszą sceną zarejestrowaną na potrzeby filmu była ta, w której kuzyn Kevin (Paul Nicholas) ciągnie Tommy'ego (Daltrey) za włosy. Następna była scena, w której Kevin oblewa Tommy'ego z węża strażackiego, a później przypala go gorącym żelazkiem.
Pod koniec sekwencji pojedynku Tommy'ego z Czarodziejem Pinballa, w której występuje grupa The Who, fani ruszają na scenę. Nie było tego w scenariuszu, a ekscytację fanów spowodowała atmosfera występu grupy, szczególnie gdy Pete Townshend rozwalił o ziemię swoją gitarę.
W scenie rozgrywającej się na letnim obozie Tommy'ego widać płonący budynek. Nie był to efekt filmowców, lecz prawdziwy pożar, który wybuchł przypadkowo podczas kręcenia. Prawdziwa jest również ekipa strażacka. Twórcy filmu zdecydowali się włączyć ten materiał do gotowego filmu.
Cała ścieżka dźwiękowa do filmu została wcześniej nagrana, z wyjątkiem sceny pojedynku Tommy'ego z Czarodziejem Pinballa, w której zespół The Who wystąpił na żywo przed widownią teatru. Na płycie ze ścieżką dźwiękową umieszczono jednak wersję zespołu Eltona Johna.
Większość statystów użytych w scenie pojedynku Tommy'ego i Czarodzieja Pinballa stanowili studenci Uniwersytetu w Portsmouth. Jako zapłatę otrzymali oni bilety na koncert The Who.
Na potrzeby filmu zmieniono słowa kilku piosenek, które znajdowały się na oryginalnym albumie grupy The Who. I tak utwór "1921", odnoszący się do roku narodzin Tommy'ego, został przemianowany na "1951", gdyż reżyser Ken Russell postanowił uwspółcześnić akcję.
Zdjęcia do filmu rozpoczęły się w lutym, a zakończyły się w czerwcu 1974 roku.