To czy będzie się podobał czy nie to już inna sprawa, zależna od odbiorcy. Mi osobiście bardzo się podobał, zwłaszcza klimat. Nie wiem dlaczego ale kojarzy mi się z Dziadami, albo niektórymi dziełami Szekspira.
Myślę że kluczowymi słowami dla odbioru tego filmu są słowa, które padają zaraz na początku (a wypowiada je maszynista):

"Wyjrzyj przez okno. Widok taki sam jak podczas rejsu. Leżałeś wpatrując się w sufit a woda sunęła jak sunie ten krajobraz.
Pomyślałeś: dlaczego on się rusza gdy łódź stoi"

Myślę że tak na prawdę film jest refleksją na temat życia i jego sensu. Mamy tu porównanie życia do podróży. Do pewnego zamkniętego cyklu. Jesteśmy tą łodzią; pytanie tylko czy idziemy przez życie czy to ono przelatuje obok nas. Zaś reżyser by uzyskać lepszy efekt zderza to z beznadzieją i bezsensem, które otaczają naszego bohatera.

Indianin jest kimś w rodzaju przewodnika w "ostatniej podróży". Tak na prawdę w chwili gdy się spotykają William jest już jedną nogą na tamtym świecie. Przez większość filmu miałem wrażenie, że Wiliam mimo wszystko walczy i że sam się nie podda. Godzi się ze swoim losem dopiero na plaży gdy Nikt mówi że pora by odszedł, by wrócił skąd przyszedł. Indianin stwierdza że ten świat powoli przestaje go obchodzić. Tak jak życie zatacza krąg tak nasza historia przebiega ten sam cykl (zaczyna się od podróży statkiem wspomnianej przez maszynistę i kończy się prawie identycznie bo w łodzi na oceanie).
Swoją drogą ocean też jest pewnie swoistą przenośnią:)

Świetny film z genialną muzyką i klimatem.