Podczas "jedynki" wynudziłem się oglądając przez kilka minut jakieś zapychacze w postaci scen, gdzie bohaterzy grają w baseballa i nic z tego nie wynika, albo robią sobie żarty z niezdarnego kolegi z obozu... film toczył się do bólu schematycznie i dopiero zaskakujące, wręcz powalające zakończenie wzniosło go na nieco wyższy poziom. Trzeba przyznać też, że tamten film mimo wszelkich braków miał fajny campowy klimat i atmosferę grozy. W dwójce tego klimatu i tej atmosfery trochę brakuje i to jest jego największy brak. Za to mamy sprawniejszą realizację. Fabuła jest oczywista, od początku wiemy, kto jest mordercą, ale nie przeszkadza to zbytnio w odbiorze filmu. Gorsza sprawa jest taka, że morderczyni nie wygląda w ogóle przerażająco i jako czarny charakter nie wypada najlepiej na tle innych slasherów z tamtych lat. Na szczęście sceny morderstw wyglądają przekonująco. Fajnie wyszedł też punkt kulminacyjny filmu, czyli spotkanie w "chatce" Angeli, w której zbiera wszystkie swoje ofiary. Niestety zakończenie już tym razem ani trochę nie zaskakuje i w jakże typowy dla slashera sposób zwiastuje kolejną część. Moja ocena: 5/10.