"Ucieczka skazańca" jest doskonałym przykładem na to, jak nakręcić film przy użyciu najbardziej podstawowych środków. Bresson pozbył się wszystkich zbędnych ozdobników, zostawiając tylko absolutnie niezbędne minimum - obraz, dźwięk, aktorów.

Reżyser z niesamowitą dyscypliną buduje napięcie i klaustrofobiczny klimat za pomocą najprostszych środków wyrazu. Wiele wydarzeń jest nam sugerowanych tylko przy użyciu dźwięku - dobiegające zza kadru strzały, stukot kluczy o poręcz na klatce schodowej, odgłosy kroków etc. Kadry są bardzo "ciasne" - przez większość czasu kamera znajduje się w małej, zamkniętej celi Fontaine'a, ukazując jego twarz lub ręce wykonujące kolejne czynności składające się na plan ucieczki. Nawet jak już z niej wychodzi, to ogranicza się do pokazywania bohatera i jego najbliższego otoczenia: kawałka ściany, ziemi, innych współwięźniów. Wszystko to potęguję atmosferę zamknięcia, a także na swój sposób odrealnia przedstawiony świat, który ogranicza się do celi, korytarza i kawałka dziedzińca. W scenach gdy bohater wygląda przez kraty, w kadrze znajduje się tylko kawałek ściany. Czasem tylko zobaczymy okno sąsiedniej celi lub kawałek spacerniaka, na który patrzy Fontaine. Brak widoku nieba, okolicy, panoramy więzienia czy jakiegokolwiek geograficznego osadzenia miejsca akcji. Dialogi są ograniczone do minimum, najwięcej dowiemy się z wewnętrznego monologu głównego bohatera, komentującego poszczególne wydarzenia.

Bresson był bardzo wierzącym człowiekiem, co też widać w jego filmie. Bohater stwierdza, że aby Bóg mógł nas ocalić, będzie potrzebował pomocy. Tą pomocą jest upór w dążeniu do wolności Fontaine'a, jego wiara i nadzieja. Plan ucieczki jest ryzykowny, jednak pragnienie wolności i nadzieja są silniejsze niż strach przed niepowodzeniem, śmiercią. Mimo iż film opowiedziany jest w "chłodny" sposób, tym bardziej biorąc pod uwagę styl gry aktorskiej, wcale nie wyrażającej emocji, to jednak płynie z niego dosyć optymistyczne przesłanie. Każdy człowiek jest odpowiedzialny za swój los. Nawet jeśli jest wierzący i pokłada nadzieję w modlitwie do Boga, to jednak wiara jest tylko jednym składnikiem w walce z przeciwnościami życia, dotykającym nas "złem". Najważniejsze w przeżyciu są nasze własne czyny i determinacja, która pcha nas do osiągnięcia wolności. Skrzącego się światełka w tunelu.

Atmosfera, ruchy kamery, ograniczone dialogi, zintensyfikowane dźwięki, "bezwładni" bohaterowie - hipnotyczny film.