Witam. Witam autora tego postu. Dla mnie jest to także film życia. Obejrzałem go w 1996 roku na festiwalu Camerimage w Toruniu, namówiony przez Dagmarę, której jestem za tą decyzję bardzo wdzięczny. Rzeczywiście, jest to najlepszy obraz filmowy jaki mogę sobie wyobrazić. Nie pozostaję jednak bezkrytyczny. Ostatnio nie podoba mi się jedna z ostatnich scen. Film jest mi jeszcze dodatkowo o tyle bliski, że jako dziecko, podobnie jak Daisy, córeczka włascicieli toskańskiej willi, spędziłem kawał dzieciństwa w całkiem podobnych okolicznościach...

Dla mnie to najpiękniejszy film jaki oglądałem .Oglądałem go niezliczoną ilość razy i będe go oglądał jescze tyle samo albo więcej.UKOCHANY FILM!!!

NAJUKOCHAŃSZY, NAJBARDZIEJ ULUBIONY. Od lat siedzi we mnie głęboko z powodu obrazów, muzyki, LIV TYLER i całego nastroju, który tworzy. Jedyny film w którym można się tak rozsmakować, że nawet po latach ciągle go mało...