Jest to kolejny film sf który w gruncie rzeczy nie dzieje się w przyszłości, jedynie dla bajeru pojawiają się daty rzędu 2044.. według mnie scenarzyści w kinie sf powinni ograniczać swoją fascynację płynami ustrojowymi (rzeki krwi) i nie szarżować z eksplozjami oraz migającym niebieskim światłem (w tym filmie to zjawisko występuje cały czas co bardzo męczy..). Scenarzyści mogliby też w ramach pokory przed nieznaną przyszłością nie kłuć w oczy amerykańskimi flagami i wzywaniem imienia Boga nadaremno (co chwila ktoś wypowiada "O Jezu" albo "Chryste"). No i te papierosy, naprawdę głęboko wierzę, że do roku 2044 ludzkość wyzbędzie się tego niechlubnego nałogu, a przynajmniej nie będzie się palić na misjach tej rangi.. Film oceniam nisko bo ani mnie zaciekawił, ani przestraszył, wszystko według schematu "fizyczne cierpienie jest prawdziwym piekłem" a więc załoga statku walczy ze zmaterializowanymi istotami z innego wymiaru i w dodatku jest tak lękliwa, że nie potrafi zignorować pewnych zjawisk optyczno-akustycznych traktując je jako halucynacje. Przecież w kosmos nie wysyła się samotnych jeźdźców kwestionujących rozkazy przełożonych, tymczasem w filmie prawie wszyscy (poza jedną osobą) nie zachowują się się jak opanowani badacze, naukowcy i żołnierze tylko jak aktorzy filmów klasy "jutro będzie futro".