Ja mam z tym filmem inny problem, też dotyczący granicy przyzwoitości. Generalnie uważam, że jest bardzo dobry - i ciekawie napisany, i sprawnie zrealizowany, i - co szczególnie ważne - uczciwie upamiętniający wydarzenia.
Ale trochę dziwne jest to, co zrobiono z główną bohaterką - jakby chciano negatywnie przedstawić pewien model życia/osobowości. [UWAGA - SPOJLERY ITD.]. Kaję poznajemy jako bardzo rozgarniętą, sympatyczną dziewczynę, która umie bronić swojego zdania, troszczy się o innych - i trochę poucza swoją siostrę: bardziej beztroską i przeżywającą jakieś nastoletnie bunty. Potem okazuje się jeszcze, że planuje karierę w polityce. W trakcie wydarzeń Kaja z jednej strony próbuje pomóc innym, z drugiej - szuka w obłędzie swojej siostry, najpewniej chcąc się nią jakoś zaopiekować (niby jak?), przez co się wychyla, narażając kolegów, nikomu tak naprawdę nie pomagając (vide chłopiec w żółtej kurtce) i w końcu ginąc. Tymczasem jej siostra, nie dość, że sama przetrwała (co było tam kwestią szczęścia i przypadku - ale czy tak to pokazują twórcy filmu?), to jeszcze, co widzimy w końcowej scenie, kimś się opiekuje. Mamy jeszcze chłopaka, który trafił na wyspę, żeby podrywać dziewczyny, a też radzi sobie lepiej niż Kaja - i próbuje ją wspierać. Dodajmy do tego dość określone poglądy bohaterki (broni wysłania żołnierzy do Afganistanu jako szerzenia pokoju i demokracji itd.) i wychodzi nam opowieść z chyba zbyt mocną tezą...

"Dodajmy do tego dość określone poglądy bohaterki (broni wysłania żołnierzy do Afganistanu jako szerzenia pokoju i demokracji itd.) i wychodzi nam opowieść z chyba zbyt mocną tezą..." Jaką tezą? Co masz na myśli określając ją jako mocną i dlaczego - zbyt?

Niepotrzebnie na końcu zwyciężyła poprawność polityczna czyniąc z tego wiarygodnego film dzieło propagandowe. I do tego zrobiono to w sposób tak prymitywny, że zepsuto końcowy efekt. Chodzi mi o dwa zdania dodane na końcu niczym kwiatki do kożucha: "terroryzm prawicowy rośnie w siłę" i "terroryści prawicowi po swojemu definiują wroga". Bez żadnych dowodów, sama relatywizacja. Wystarczy zmienić jedno słowo: za prawicowy wpisać lewicowy i wtedy te zdania nabierają sensu.

To samo mi się rzuciło w oczy film dobry ale zrobiono z niego lewicowy manifest właśnie przez to stwierdzenie

to nie zdania dodane na końcu filmu sprawiły, że film jest lewicowym manifestem, a sam sprawca i jego poglądy. Wszelkie dane dotyczące zamachów w Europie w obecnych czasach wskazują, że dokonują ich etnonacjonaliści, dżichadyści, skrajna prawica, które w sumie mają te same podstawy, a tylko 19% skrajna lewica.

co ciekawe, na podstawie raportu europolu o terroryzmie, liczba ataków lewej strony spada z roku na rok...

tak tak kukoldziku.

Twój komentarz jest tylko potwierdzeniem, że te zdania jak najbardziej mają sens.

No słaby ten film i zmarnowany potencjał, spodziewałem się czegoś na poziomie świetnej i poruszającej książki Asne Seierstad "Jeden z nas", dostałem "wizję reżysera", momentami na poziomie rekonstrukcji wydarzeń rodem z 997 czy Discovery, z tanimi chwytami w stylu kamera w biegu, gwałtowne zbliżenia na twarz, bohaterami na poziomie aktorskim TVNowskiej Szkoły czy Trudnych Spraw, z którymi kompletnie się nie utożsamiałem, nie współczułem, nie odczuwałem do nich żadnej sympatii a podobno to właśnie o nich w tym filmie najbardzej autorom chodziło. No i grzeszy reżyser jedną podstawową cechą, przynudza. Bohaterowie biegaja po lesie, robią miny, płaczą, rozmawiają o d... Maryny i seans się kończy. Może miało być "autentycznie" i w centrum wydarzeń, wyszło płasko i nijako.

Zauważ, że film nie ma cięć, a jeżeli już to zgrabnie ukryte. Całość kręcona jest w mastershocie, wszystko musiało być tym samym świetnie zaplanowane, bez miejsca na pomyłkę. Zdecydowanie się na taki krok uniemożliwia wybujałe aktorstwo i skomplikowane dialogi. Reżyser wg ciebie "przynudza", bo pokazuje półtorej godziny życia w półtora godzinnym filmie, a to rzadko spotykane, choć warte docenienia i innego spojrzenia na tego typu produkcje.

W Birdmanie też wszystko miało sprawiać wrażenie nakręconego bez cięć, a nie uniemożliwiło to ,,wybujałego" aktorstwa i skomplikowanych dialogów. Na Utøyę poczekam i sama ocenię. Z doświadczenia wiem, że to, co nudzi innych, niekoniecznie nudzi mnie, więc jest jakaś szansa, że mi się spodoba.

Ale Birdman tylko wygląda na kręcony bez cięć, a tak naprawdę co chwile mamy w nim tranzycje kamery, która zaciemna się na ubraniu aktora, drzwiach, przechodzi w niebo itd., umożliwiając cięcia i dziesiątki dubli. To nadal montaż, tyle że trickowy. Utoya kręcona jest na raz, jednym, półtoragodzinnym ujęciem. Taki film totalnie inaczej się produkuje.

Wiem, że Birdman w realu miał cięcia, dlatego napisałam, że ,,miał wyglądać". Zresztą tak wyglądał, pamiętam, że niektórzy się zastanawiali, czy tam serio nie było żadnych cięć.

Konkretnie to napisałam ,,wszystko miało sprawiać wrażenie nakręconego bez cięć". Gdy obejrzę Utøyę, wrócę tu i napiszę, jakie mam wrażenia.

Birdman to fikcja, fikcja często jest "piękniejsz" a niż real.

Nie miałem takiego wrażenia. Jest wiele filmów, które dotykają katastrof, tragedii, ponurej części naszej historii. Może fakt, że tak niewiele czasu upłynęło od wydarzeń inaczej się na film patrzy. To, czego mi jednak brakowało to mimo wszystko czegoś, oprócz formy, co pozostaje po seansie. Ciekawy jestem filmu Greengrassa.

Zacznijcie przeliczać ilość klatek....Część zapewne żarła popcorn i zastanawiałą się co reżyser miał na myśli obsadzając tą dziewczynę w głównej roli. Dla mnie to była przede wszystkim podróż emocjonalna od strony Kaji....świetny pomysł. Przeliczajcie dalej klatki i cięcia...

Film na pewno z racji tego, że opowiada o prawdziwym wydarzeniu, będzie wzbudzać mieszane uczucia największe co zrozumiałe u uczestników tej masakry i ich rodzin. Z drugiej strony po to też powstają filmy, aby też nie unikały trudniejszych tematów.

Natomiast największym minusem jest to, że twórca skupił się jedynie na rekonstrukcji wydarzeń, niestety tak jak zauważyłeś, nie stara się dociekać przyczyn i to jest największy minus tego filmu. Jednak z racji wykonania i gry aktorskiej zwłaszcza głównej bohaterki oceniłem film na 6 gwiazdek.