Uwielbiam ten film, slodko gorzki obrazek rodziny calkowicie nie potrafiacej sie
porozumiec, kazdy posiada wlasne problemy i w gruncie rzeczy nie potrafia sie nimi
miedzy soba dzielic- przez co tez przebywanie razem jest katorga...nie potrafia tez dzielic
sie chwilami radosnymi - a to dla kazdego z nich znaczy cos innego- moze wlasnie tym
ten film mnie tak poruszyl, bohaterowie w filmie stwarzaja wrazenie ze sa nieszczesliwi -
bliscy krytykujac ich jeszcze bardziej to poglebiaja (takie to robi wrazenie) ale w
rzeczywistosci te momenty ktore nawzajem ich smiesza ( homoseksualny slub brata,
wyznanie gladys o jej pocalunku) tworzyly najszczesliwsze chwile ich zycia. W ostatniej
scenie to dopiero mozna zrozumiec, ze nawet tak krytyczni ludzie jak najstarsza siostra z
mezem maja swoje szczesliwe chwile- ktore dla NICH! sa calym swiatem. To jest w tym
wszsytkim cudowne, ze nikt nie traci, jest przykro i gorzko , rodziny sie nie wybiera -ale
moze dzieki nim bardziej docenia sie zycie ktorym sie samemu pokierowalo i gdzie
spelanily sie osobiste marzenia. Ten film ma sens.