Pełen takich wyświechtanych stereotypów, że aż chce się rzygać, Co chciał reżyser powiedzieć?

Jak winny-li-niewinny sumienia wyrzut,
Że się żyje, gdy umarło tylu, tylu, tylu???

Odbiło mu? Po 60 latach odnosić wydarzenia tamtych lat do dziś, gdy sam reżyser ledwo przeciął pęsiątke? Co on może wiedzieć, gdy sam jest owocem gospodarki pokoju i dobrobytu? Czemu potop szwedzki nie generuje takich odczuć i produkcji filmowych, gdy Warszawa po najeździe szwedzkim zmniejszyła się w liczbie mieszkańców z 20 000 do 4 000??? Bo to było dawno??? Bo emocje już opadły?