Otóż to, sceny które przykuwają jak magnes, to nie tylko wojna, tęsknota za domem, homoseksualizm czy zauroczenie, jest coś więcej. Uwielbiam ten film.
I muzykę Sakamoto.

Zupełnie się zgadzam, którykolwiek raz oglądam ten film nie mogę wyjść z podziwu. Wspaniała gra aktorska i ta muzyka... Wiele scen jest wprost idealnie zbudowanych dzięki budowaniu emocji, dobrym dialogom i przeplatającej się grze psychologicznej. Świetny film nie tylko o wojnie. A tak przy okazji, ostatnio oglądałam adaptację Coriolanousa (w tytułowej roli Tom Hiddleston) i [spoiler dotyczący sztuki!] uderzyło mnie podobieństwo ostatniej sceny dramatu do ostatniej, ale nie tylko, sceny filmu - emanował tam podobny nastrój i nie wiem, ale jakoś niespodziewanie wywołało to u mnie jeszcze silniejsze współczucie dla obu bohaterów.

Trafne słowa. Pozdrawiam.