Ale po licznych dyskusjach na powyższy temat spotkałam się ze zdaniem, że są osobowości, które potrzebują ekstremalnych bodźców do podjęcia maksymalnego wysiłku i tylko wtedy czują się dostatecznie zmotywowane. Sądzę jednak, że to w bardziej "siłowych" dziedzinach może działać, bo sfera twórcza rządzi się innymi kryteriami niż tylko techniczna biegłość.

Może dlatego, że jest to, jakby nie patrzyć prosta metoda, działająca zazwyczaj na ludzi z emocjonalnymi brakami.

Wreszcie jakaś wypowiedź z sensem.
Dzięki.

Powiedzmy sobie szczerze: film jest co najwyżej średni pod każdym względem. Nie wierzę, że dla wchodzącego w dorosłość faceta ważniejsze od dziewczyny jest napieprzanie w bębny. No oczywiście, że kariera karierą, ale takiej szansy się nie wypuszcza z rąk. Co by tu jeszcze? Wszyscy bohaterowie wku@#@ający, montaż przeciętny, scenografia stockowa, zakończenie niewiarygodne. Wybitnie nie polecam. Jak chcecie dobry film o życiu i muzyce to włączcie sobie stare dobre ,, The Wall".

Praca, praca i tylkp praca jak mawiał Lenin. Żeby do czegoś dojść terzba SIĘ poświęcić i poświęcić zwierzęcy instynkt zapładniania, na chwilę bo jedno z drugim da się połączyć bez problemu. Dzięki temu poświeceniu kolega może teraz marudzić i wyrażać swoje niezadowolenie właśnie tu a nie na drzewie he he he.

Serio jak się zachwycasz tym filmem, to równie dobrze możesz napisać, że rap i hip hop to muzyka; albo nazwać zapasy w kisielu ,,Debatą Oksfordzką".

Tak, zachwycam się bo sam przeszedłem taką drogę by posiąć umiejętność rysunku.Dlatego też staram się być racjonalnym i nie brać pewnych zdarzeń zbyt dosłownie a szukać niezbywalnych aksjomatów, na których oparta jest rzeczywistość.