...do mnie ten film - widać jestem już tak zepsuty kulturą masową, że mało obchodzą mnie tak "trywialne" problemy namiętności, zdrady i poczucia winy... Trudno, nie moja klasa - film mnie nie rusza, tym bardziej że czułem podczas projekcji ogromną przepaść która dzieliła mnie i bohatrerów - cóż, młody jestem, cały ten zlew jeszcze pewno przede mną. Owszem - wszystko to do mnie trafia, ale zaraz wypada drugą stroną - tam, to nie ja...
Niewątpliwie gratka dla Bergmanowców (tak sądzę) - Ullman nie szczędziła czasu na to aby dokładnie "przeżuć" przeżycia bohaterów, cały film toczy się powolnym ruchem jednostajnym, ma charakter monologu, oko mogą cieszyć stonowane niczym haiku obrazy, praktycznie brak muzyki...czułem się jak na kozetce u psychoterapeuty... Zupełnie inny film o stosunkach między dwojgiem ludzi, inny niż to do czego przyzwyczaili nas amerykanie - tutaj każdy gest trwa trzy razy dłużej, każde spojrzenie coś mówi...cisza...
Ale to nie to. Dla mnie. Problemy z jednej strony zbyt pospolite, z drugiej zbyt mi odległe... Dobry film dla zainteresowanych.