Dramat psychologiczny, który z racji gatunku ma pewną konstrukcję. Jest dość powolny, cała akcja dzieje się niejako wewnątrz bohaterów, co jeszcze jest podkreślane przez charakterystyczne, długie ujęcia. Mimo że "Wiarołomnych" nakręciła Liv Ulmann, można rozpoznać charakterystyczny bergmanowski styl, który doczekał się nawet parodii ("Pół serio")...

Historia jest z życia, pokazuje dramat klasycznego trójkąta -on, ona i ich najlepszy przyajciel...Jak można przewidzieć żona, Marianna, mimo dość udanego pożycia, nawiązuje romans z neurotycznym Davidem. Ich uczucie rodzi się w dość dziwny sposób - po prostu decydują sie mieć ze soba romans. Palnują go dokładnie - nie chca zranić Markusa, wrażliwego artysty....

Cała opowieść jest ujęta bardzo ciekawie. Stary reżyser poszukuje inspiracji do nowego utworu. Dręczy go samotność - mieszka w pięknej chatce nad surowym morskim wybrzeżem. Pewnego dnia tworzy w głowie nową postać - daje jej na imię Marianna i obarcza ją własną przeszłością - to on jest "Davidem"....

Mimo że historia jest prawdziwa- w sensie prawodpodobieństwa - jej emocjonlość bywa dośc niedostępna - nasza mentalność różni się trochę od szwedzkiej,a na dodatek wielu z nas obce są jeszcze uczucia, warunkujące niejako zachowanie Marianny, Markusa i Davida. Dlatego "Wiarołomni" to film trudny, który trzeba oglądać w skupieniu i z uwagą, gdyż najważniejsze sa szczegóły - wyraz twarzy, ton głosu (przy jezyku szwedzkim , mało znanym wyczucie tonu i akcentu ejst znacznie trudniejsze niż przy angielskim czy francuskim co dodatkowo czyni film skomplikowanym)...
A mimo to warto go zobaczyć , choćby ze względu na wspaniałą grę aktorki Marianny. Ona gra w ten sposób że buduje jakby most między językami i barierę łatwiej przekroczyć. swoimi gestami, spojrzeniem i wyrazem twarzy przekazuje pewną uniwersalna prawdę emocji....

"Wiarołomni" to nie tylko ci - jak się okazuje - którzy popełniają zdradę małżeńską. To rpzde wszystkim ci, któzy sprawiają zawód bliskim, którzy zdradzają okazane im zaufanie i swego rodzaju
czułość. Ich uczucia zdają się ich zdradzać, triumfuje nad nimi zawiść, zazdrość i zwykła złość
To ludzie, którzy raniąc innych ranią przed wszystkim siebie, ale duma nie pozwala im się do tego przyznać. cierpią potem całe życie i umierają w samotności...