Nudne w filmie nie była akcja, ale przewidywalność. Abstrahując od tego, że cały film ludzie padają u stóp Pitta, układając się w stopnie, aby zabrał nas do końca zwanego monologiem. "Jestem legendą" był niby o tym samym, ale wyszedł dobry film, a tutaj jednak nudy. Magia kina wymagała, aby potworki były jeszcze szybsze, bardziej agresywne niż to było dotychczas, ale to całkiem jak walki na miecze świetlne - bardziej spektakularne nie znaczy lepsze. Najbardziej podobała mi się scena na pokładzie "białoruskiego" Airbusa A310... pilotowanego chyba przez jakiegoś hindusa, bo sytuacja wydaje się bez wyjścia. Wprawdzie rozwianie jest dla nas bardzo "smoleńskie"... chociaż na 1 silniku powinienem ulecieć jeszcze spory dystans, ale bardziej nierealistyczne było chyba, że będąc otoczeni przez zwierzaki w Jerozolimie nasze dzielne komando na piechotę dobiega do lotniska, a następnie wpuszczają ich bez zawahania do kołującego samolotu.

Wyjdę na antysemitę, ale zirytowała mnie przekucie na pozytyw izraelskich murów wraz z wizją małego żydowskiego ogródka tolerancji. Nie chodzi o to, że przez głupich Palestyńczyków zombiaki wrzuciły do tego ogródka kamyczek, ale że kogokolwiek wpuszczali. W czasie globalnej inwazji zarazy miasto jest chyba bardziej otwarte niż w normalnej rzeczywistości (kwestie bezpieczeństwa związane z terroryzmem). Powinni się zamknąć i wprowadzić stan wojenny, a nie wpuszczać ludzi tysiącami - to jak zaproszenie dla dżumy. I jak ci ludzie tam wjechali skoro parę metrów od karawany pastwiła się zgraja zombiaków.

Z oczywistych nieścisłości, nasi bohaterowie uciekają śmigłowcem Dauphin/Panther, który nie jest na wyposażeniu US Navy, a z pokładu lotniskowca startuje radziecki An-12 (nawiązanie do faktycznych testów C-130, chociaż nigdy takie samoloty nie operował z lotniskowców) także z oznaczeniami sił zbrojnych USA, zapewne miał udawać C-130.