Reżyser i scenarzysta znaleźli idealny złoty środek jeśli chodzi o powagę. Są sceny, które idealnie rozładowują napięcie. Nie "krztusiłem" się patosem jak to bywa w takich produkcjach. Bardzo podobało mi się to, że dwóch głównych bohaterów to postacie z krwi i kości, a nie żadne wyidealizowane gwiazdki. Obaj mają zupełnie inne podejście, posiadają zalety, ale też i irytujące wady. Są jak normalni ludzie, żartują, popełniają błędy, odczuwają złość i zazdrość, ale też w pewnym sensie szacunek do przeciwnika. Ich relacja to jedna z największych zalet tego filmu. Nie można nie wspomnieć o tym, że dwaj główni bohaterowie są świetnie zagrani i wyglądają jak James Hunt i Niki Lauda. Szczególnie Daniel Brühl odwalił rewelacyjną robotę i nie ma w tym ani grama przesady. Zagrał idealnie i nie wyobrażam sobie, by ktoś mógł zrobić to lepiej. Bardzo dobre było również zakończenie, które nie było słodkie do przesady, a raczej słodko-gorzkie.