przedwojennych filmów o tematyce społecznej. zresztą niewiele ich było w owym czasie:) mimo wyraźnych niedoróbek narracyjnych, słabego tempa akcji i teatralnego sentymentalizmu wart obejrzenia ze względu na walory wizualne, wrażliwość reżysera i zaskakujący finał.

Jakkolwiek by ta historia nie była naiwna i łzawa, mnie kupiła. Co więcej, jestem bardzo zaskoczony poziomem polskiego kina przedwojennego, po które nie sięgam zbyt często. Juliusz Gardan miał w głowie piękny wachlarz pomysłów. Większość zrealizował co najmniej dobrze.
Cienie grają tutaj olbrzymią rolę, bo dzięki nim...

Mam pytanie.... Gdzie w tym filmie pojawia się Ordonka? Bo ja jej jakoś nie widziałam :(

Główna bohaterka miała na imię Jadzia, nie Hanna.