Mam bardzo podobne zdanie o tym filmie. Myślę, że to wszystko jest po to, żeby dzieciom lepiej się oglądało... Nancy rozumie i niedługo później poślubia tego "gogusia", nie dzieje się nic złego, bo przecież dzieciom trzeba pokazać szczęśliwy, wyidealizowany świat, potęgę miłości no i przede wszystkim happy end. Do osób starszych to już nie trafia, bo jest zbyt przesłodzone. Według mnie nie czepiasz się, tylko piszesz, jak to z tym filmem jest i ja nie mogę nie przyznać Ci racji.
Chociaż jeśli ogląda się to w towarzystwie znajomych (nie rozumiem, dlaczego parę miesięcy temu puszczono nam to w klasie, parę lat temu byłoby to jeszcze normalne) można się chociaż troszkę z tej wielkiej miłości ponabijać.

Bo to po prostu bajka :) I tak ją trzeba przyjmować. Nie oszukujmy się - Książę poznaje Aurorę, zakochuje sie w niej w kilka dni i jego pocałunek jest tym prawdziwym. Kopciszkiem Wróżka Chrzestna nie interesuje się przez całe biedne życie - ale daje super kieckę na bal, na którym ta poznaje i rozkochuje Księcia. On zaś ożeni się z tą, na której stopę pasuje... but. I tak dalej. Mało? Shreka kochaja wszyscy, bohaterów tej powieści również. To pokażcie mi kobietę, która zamiast być śliczniutką, zgrabną rudowłosą panną z chrakterkiem, woli być ogrzycą. TO SĄ BAJKI - i tym mają być.

Aha! "... przecież dzieciom trzeba pokazać szczęśliwy, wyidealizowany świat, potęgę miłości no i przede wszystkim happy end.." A co lepiej, aby oglądały?Rzeczywistość? Rodziców, którzy po zabójstwie dziecka stają się celebrytami? Jak kradną politycy? Jak dać łapówkę lekarzowi? Czy może Monster High? OK, teraz ja marudzę :) Ale ja naprawdę wolę dzieciom pozwolić oglądać ZACZAROWANĄ...

Każdy film czy serial pokazuje z definicji wyidealizowany świat...

Wiesz zakochanie się w sobie Roberta i Giselle było akruat dość przewidywalne i wręcz oczekiwane, nie było to akruat nazbyt naciągane. Natomiast bardzo, bardzo naciągany był związek Nancy i Edwarda, ale twórcy widocznie nie znaleźli lepszego pomysłu na zakończenie a tego typu dość dobrze puentowało film choć było mocno naciągane mówić delikatnie. Nie są to jednak wielkie mankamentu filmu który ma wiele innych plusów, I można nawet wybaczyć musicalowe wstawki.

A ja uważam, że wszystko miało sens. Związek Giselle i Roberta był jak najbardziej na miejscu, bo Robert nie wierzył w miłość tylko dlatego, że stracił jedną ukochaną i przestał w miłość wierzyć. Był z Nancy, ale dlatego, że była to racjonalna decyzja. Ona właśnie w nim szukała tego romantyzmu, ale nie przyznawała się do tego, bo poświęcała się, żeby związek jej wypalił. Giselle i Edward znali się nie dłużej niż Edward i Nancy - więc nie rozumiem, co w tym jest dziwnego. Znowu Giselle i Robert dopełniali się razem: ona miała marzenia, romantyzm i wyidealizowaną wizję świata, a on rozsądek i odpowiedzialność. Trzeba dać temu kredyt, wiadomo - bo to tylko film, ale mimo to sądzę, że ma to jak najbardziej porządne podstawy^^
Poza tym ja inaczej odebrałam chyba wszystko, bo na pewno nie powiedziałabym, żeby chodziło o to, że zachowanie księżniczek Disneya było irytujące. Do mnie raczej dotarło, że zostaliśmy obdarci z magii i zmuszeni przyjmować rzeczywistość z jej surową brutalnością. "Zaczarowana" to miła odskocznia, zwłaszcza, że przypomina, że czasem trzeba wierzyć:)

5 lat temu zinterpretowałem ten film tak jak Ty, i dostał 3/10 - po ponownym seansie zrozumiałem jednak, że to taka 'parodia' filmów disneya - i teraz moja ocenka to 9/10... Nieraz zdarzało mi się zmieniać ocenki - o 1 czy 2 punkty, ale pierwszy raz takie coś się wydarzyło :P

Tak czy inaczej - polecam wszystkim, niby prosty film jednak można go nie zrozumieć, hehe :)

A ja zinterpretowałem film tak, że ta parodia miała właśnie być zamysłem twórców filmu, ale zabrakło im wyobraźni lub odwagi, żeby zrobić ją na dobrym poziomie i w sumie wyszedł wyrób parodio-podobny, w sumie zrobili bajkę taką jak zwykle, bez parodii.

Hmm... Wszyscy tutaj piszecie, że to wszytsko takie nierealne i wyidealizowane. Ale to właścnie sprawia, że ten film jest po prostu magiczny. No i tak właściwie miłość powinna być taka właśnie jak ta przedstawiona na tym filmie... Bo prawdziwa miłość polega na tym, że przede wszystkim chcemy jak najlepiej dla osoby którą kochamy, a nie dla siebie. Dlatego Nancy jak gdyby nigdy nic potraktowała to, że Robert ją zostawił, dlatego tak samo było z księciem i Giselle. Nancy widziała, że Robert jest naprawdę szczęśliwy, a książe widział to samo u Giselle. No ,a to iż Nancy związała się z księciem dodatkowo sprawiło iż nie poczuli bólu ze straty - książe Giselle, a Nancy Roberta...


No i na koniec jeszcze kilka słów o tym, że Robert zostawił dziewczynę z którą był 5 lat dla drugiej ,którą znał kilka dni. No ale pomyślcie dobrze, która miłość jest prawdziwsza i większa?? Robert był z Nancy 5 lat, a mimo to nie poprosił ją o rękę. Giselle znał kilka dni i ją poślubił. Z tego wniosek ,że związek Roberta z Nancy nie był jednak prawdziwą miłością...


Ojjj, o ileż Świat byłby prostszy i piękniejszy gdyby sprawy uczuciowe nie były tak zagmatwane, a ludzie szli by po prostu za sercem...

I wszyscy żyli długo i szczęśliwie - tak się kończy ten film.

Mnie tez ten film zawiódł. Jeszcze byłem w stanie zaakceptować żałosny humor, typowy dla komedii skierowanych do młodszego widza, bo taka jest konwencja i trudno z nią walczyć, ale najbardziej zawiodłem się na samym przebiegu fabuły: najpierw scenarzyści niby puszczają oczko do widza, że będzie to satyra patetycznych disneyowskich bajek o rachitycznych, śpiewających cukierkowe piosenki księżniczkach, a potem okazuje się, że tylko sobie żartobliwie zamarkowali ten satyryczny kierunek i ostatecznie wszystko poszło klasyczną drogą naiwnych bajeczek dla dzieci. Liczyłem, że intryga będzie jednak nieco bardziej awangardowa.