very unusual aproach i think.. cóż, okazuje się, że właśnie nie za bardzo, oto właściciel najbujniejszego wąsa w historii amerykańskiej kinematografii od czasu groucho marxa chyba - albo stalina, jak kto woli, jeżeli zrobimy przeskok z amerykańskiego na światowe w ramach odwiecznego kinematograficznego wyścigu zbrojeń - zasłużył na coś lepszego i bardziej zbzikowanego po prostu, bardziej adekwatnego do jego charakteru..

niezwykłe postaci są jak roszczenia w przemyśleniach carla sagana poświęconych badaniom nad ufo: wymagają niezwykłych dowodów swojej obecności po prostu, ten jest za zwykły jak dla mnie..

nadto dokumentalne namiętniki jakiegoś bretta morgena czy asifa kapadiego poświęcone muzykom zbyt wysoko powiesiły poprzeczkę moich oczekiwań, bym mógł przyjąć go bezkrytycznie - jakkolwiek ogląda się bardzo dobrze, takie patrzydło, oglądadło, acz trochę na głupio, trochę jak w filmowych wygłupach samego zappy - rdzenia tutaj nie dotykamy..