Mamy akurat takie szczęście, że u nas w Polsce mamy festiwal Woodstock. Chyba jako jedyni na świecie w tej chwili. Więc możesz to poczuc, nic prostszego. Przełom lipca i sierpnia - Kostrzyń nad Odrą, polecam! W tym roku wybieram się trzeci raz :D

Co Ty nie powiesz?! ;D
Ale to nie to samo co kiedyś. Jest klimat, jest pięknie. Szkoda, że to nie może trwać wiecznie. Ale fakt, że te trzy dni to tylko chwila, dodaje całemu zdarzeniu wyjątkowości. Jakoś męcząca jest myśl, że po tej krótkiej odskoczni trzeba wracać do brutalnego świata.

"Ale to nie to samo co kiedyś. Jest klimat, jest pięknie." czyli co, kiedyś było bez klimatu i brzydko? :)

Nie, nie. Chodzi o to, że to jedyne cechy wspólne. Z tym, że kiedyś to był styl życia, dziś tylko parodniowy epizod ;)

Dziś też można tak żyć. Mało osób ma odwagę to zrobić, ale może to i lepiej - wtedy to była moda, teraz jest to zupełnie świadomy, często dorosły wybór. Poza tym hipki żyją sobie zwykle z dala od zgiełku mediów, blisko z naturą - to i o nich nie słychać. Na dzisiejszym polskim Woodstocku hipisów też raczej nie znajdziesz, choć niektórzy czasem się pojawiają.

A film bardzo fajny:)

Wtedy to były trochę inne czasy, inna rzeczywistość. Nasz Woodstock jest innym, ale to co łączy oba festiwale to na pewno:"Peace, Love & Music" i bez wątpienia w Kostrzynie nad Odrą można tych parę dni żyć tylko pokojem i muzyką, poczuć tą wolności i zapomnieć o szarej codzienności:)
Byłem na spotkaniu z Michaelem Langiem i mówił że w 69 ludzie przyjechali tam między innymi by przedstawić swoje poglądy polityczne, u nas nie jest to aż tak widoczne, w Jarocimie kiedyś to tak. Ktoś kiedyś powiedział że trzeba nauczyć się cieszyć tym co się ma...