Catherine Deneuve

Uznawana przez wielu za wzór klasycznej urody córka aktorów, która debiutowała w wieku trzynastu lat, w "Les Collegiennes". Dla kina odkrył ją Roger Vadim, z którym związana była także w życiu prywatnym. Zagrała m.in. w jego "Występku i cnocie". Pierwszą pamiętną kreację stworzyła w "Parasolkach z Cherbourga" Jacquesa Demy. Wkrótce zyskała wielką sławę, wcielając się w tak różne postaci, jak cierpiąca na zaburzenia psychiczne Carol we "Wstręcie" Polańskiego, uwodzicielska i tajemnicza Severine w "Piękności dnia" Bunuela, czy skromna dziewczyna w "Benjaminie" Deville'a. W 1971 założyła firmę Les Films de la Citrouille. Za występ w "Ostatnim metrze" nagrodzona została w roku 1980 Cezarem i okrzyknięta najlepszą aktorką roku. Sukces powtórzyła rolą w "Indochinach", za co otrzymała nie tylko Cezara, ale też nominację do Oscara. Uchodzi za jedną z największych gwiazd kina europejskiego.

Córka weterana sceny i ekranu, aktora Maurice'a Dorleac i aktorki Renee Deneuve, młodsza siostra Francoise Dorleac, debiutowała jako aktorka w wieku trzynastu lat w "Les Collegiennes". W tym czasie przyjęła nazwisko panieńskie matki. Mimo patronatu, jakim objął ją Roger Vadim (wystąpiła w pierwszoplanowej roli w jego filmie "Występek i cnota", przez kilka pierwszych lat po debiucie aktorka nie miała większych osiągnięć. Dopiero rola w "Parasolkach z Cherbourga" Jacquesa Demy, gdzie stworzyła typ melancholijnej blondynki, przyniosła jej sławę. Piękna i utalentowana, wkrótce stała się czołową aktorką francuską i jedną z gwiazd międzynarodowego formatu.

W jej dorobku można znaleźć rozmaite role. Są wśród nich takie postaci jak popadająca w obłęd młoda dziewczyna we "Wstręcie" Romana Polańskiego, osiemnastowieczna, niewinna piękność w "Benjaminie" (1968) Deville'a czy seksowne i enigmatyczne kobiety z filmów Bunuela "Piękność dnia"  i "Tristana". W 1968 roku zagrała u boku siostry Francoise Dorleac w "Maayerlingu". W 1971 roku aktorka założyła własną firmę Les Films de la Citrouille. W latach 80. reklamowała perfumy Channel. W 1986 roku wylansowała własne perfumy "Catherine Deneuve". Zastąpiła Brigitte Bardot w roli modelki do symbolu Republiki Francuskiej "Marianne". W 1980 roku została ogłoszona najlepszą aktorką otrzymując nagrodę Cezara za występ w "Ostatnim metrze". Rok 1993 przyniósł nagrodę Francuskiej Akademii Filmowej za "Indochiny" Regisa Wargniera. Również amerykańska Akademia Filmowa doceniła Deneuve występującą w roli Francuzki mieszkającej w odzyskujących niepodległość Indochinach. Aktorka otrzymała nominację do Oscara w kategorii "najlepsza aktorka".

W 1995 roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian została uhonorowana Złotą Muszlą za całokształt twórczości. Rola w "Placu Vendome" przyniosła jej nagrodę na Festiwalu w Wenecji i nominację do Cezara. W 1999 roku wystąpiła w adaptacji powieści Marcela Prousta "Czas utracony". Prywatnie liberalna i niezależna, ma syna Christiana z Rogerem Vadimem i córkę Chiarę z Marcello Mastroiannim. Jej małżeństwo z fotografem Davidem Baileyem zakończyło się rozwodem. W 1993 roku wystąpiła razem z córką w filmie "Moja ulubiona pora roku". Deneuve jest wielbicielką twórczości Larsa von Triera. "Przełamując fale" to jej ulubiony film. Bardzo zabiegała o rolę w jego filmie "Tańcząc w ciemnościach", który zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes w roku 2000.

Catherine Deneuve urodziła się w Paryżu w 1943 r. Jest córką pary aktorów, debiutowała na ekranie w 1957 r., pierwszą główną rolę zagrała w filmie "Występek i cnota" w 1963 r. Sławę przyniósł jej udział w filmie "Parasolki z Cherbourga". Stworzony tam typ pięknej, melancholijnej blondynki powtarzała z powodzeniem w kolejnych filmach np. "Panienki z Rochefort". Jej możliwości aktorskie, z nieoczekiwanymi odcieniami szaleństwa i perwesji, zaprezentowała w filmach "Wstręt", "Piękność dnia", "Syrena z Missisipi", oraz rolą niewinnej i pięknej dziewczyny w filmie "Benjamin, czyli pamiętnik cnotliwego młodzieńca". Od lat 70-tych jej role nie przynoszą już niespodzianek, utrwalają jedynie pozycję gwiazdy kina francuskiego. Ciekawą postać stworzyła w filmie "Księżniczka w oślej skórze", gdzie zaprezentowała typ kryjącej tajemnicę dziewczynę pod pozorami wewnętrznego chłodu. Nowy wizerunek - kobiety dojrzałej, szukającej wewnętrznej harmonii i zgody na upływ czasu przyniosły jej role z lat 90-tych np. "Moja ulubiona pora roku" czy "Tańcząc w ciemnościach".