David ByrneI

Otrzymał doktorat honoris causa następujących uczelni:
- 2020 r. - Bard College w Annandale-on-Hudson (Nowy Jork, USA);
- 2021 r. - Rhode Island School of Design w Providence (Rhode Island, USA).

Ma siostrę Celię.

W 1990 roku założył wytwórnię muzyczną "Luaka Bop".

Wydał następujące albumy:
- 1981 r. - "My Life in the Bush of Ghosts";
- 1989 r. - "Rei Momo";
- 1992 r. - "Uh-Oh";
- 1994 r. - "David Byrne";
- 1997 r. - "Feelings";
- 2001 r. - "Look into the Eyeball";
- 2004 r. - "Grown Backwards";
- 2008 r. - "Everything That Happens Will Happen Today";
- 2012 r. - "Love This Giant" (razem z St. Vincent);
- 2018 r. - "American Utopia".

Wyreżyserował następujące teledyski:
- 1981 r. - "Once in a Lifetime" - Talking Heads (razem z Toni Basil);
- 1983 r. - "Burning Down the House" - Talking Heads;
- 1985 r. - "Roads to Nowhere" - Talking Heads (razem z Stephenem R. Johnsonem);
- 1992 r. - "She's Mad" - David Byrne.

Wydał następujące książki:
- 1999 r. - "Your Action World: Winners Are Losers with a New Attitude";
- 2001 r. - "The New Sins: Translated Out of the Original Tongues with the Former Translations Diligently Compared and Revised";
- 2006 r. - "Arboretum";
- 2010 r. - "Bicycle Diaries";
- 2012 r. - "How Music Works";
- 2022 r. - "A History of the World (in Dingbats): Drawings & Words".

Wystąpił w następujących teledyskach
- 2014 r. - "Strange Weather" - David Byrne i Anna Calvi;
- 2022 r. - "Always Be You" - David Byrne i Montaigne, "That's Where I Am" - Maggie Rogers.

W 2011 roku był członkiem jury na 68. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji (Włochy).

W 2018 roku założył fundację charytatywną Arbutus Foundation.

W 2019 roku założył własną gazetę online "Reasons to Be Cheerful".

W latach 1975-1991, 2002 był gitarzystą i wokalistą zespołu Talking Heads.