Ernesto 'Che' Guevara 

Ernesto Guevara de la Serna urodził się 14 czerwca 1928 roku w Rosario (Argentyna). Już w czasach wczesnej młodości został zapalonym marksistą, co spowodowane było jego sprzeciwem wobec korupcji w wojskowym rządzie Argentyny. W 1953 roku uzyskał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Buenos Aires. Jeszcze w czasie studiów odbył swoje słynne podróże: pierwszą rowerem po Argentynie, drugą na motorze po krajach Ameryki Południowej. W czasie tych wypraw zetknął się z biedą i ciężkimi warunkami życia ludzi w Ameryce Łacińskiej, skutkiem czego postanowił zaangażować się w walkę o poprawę sytuacji na kontynencie. Podobnie jak wielu innych bojowników o wolność w Ameryce Południowej, Ernesto widział tylko jeden sposób wywalczenia swoich racji - poprzez rewolucję zbrojną i walkę partyzancką.

W 1954 roku w Meksyku Guevara poznał braci Fidela i Raula Castro. Postanowił pomóc im obalić dyktaturę Batisty na Kubie. Gdy Fidel Castro tworzył swój nowy rząd, Ernesto został jego prawą ręką i ministrem rolnictwa. Pełnił także szereg innych ważnych funkcji w kraju. Nie czuł się jednak za biurkiem najlepiej - był człowiekiem czynu, najbardziej ukochał sobie pracę wśród ludzi. Wkrótce poprosił Fidela o pozwolenie na opuszczenie Kuby i powrót do Argentyny, by stamtąd zorganizować walkę o wolność w innych krajach Ameryki Południowej.

Jego zamiłowanie do działania w partyzantce w końcu go zgubiło. Został otoczony wraz ze swoim oddziałem w czasie walk w Boliwii 8 października 1967. Ranny w nogi został pojmany, a następnego dnia rozstrzelany serią z karabinu maszynowego i dobity strzałem z pistoletu w bok.