Fernanda Montenegro, a właściwie Arlette Pinheiro Esteves da Silva, rozpoczęła swą długoletnią karierę pracując w radiu i występując w brazylijskich operach mydlanych już jako nastoletnia dziewczyna. Na scenie debiutowała w roku 1950 w sztuce "Aiegres Cancoes". Jej partnerem był tam Fernando Torres, późniejszy mąż i ojciec jej dwójki dzieci, aktorki Fernandy i reżysera Claudia Torresów. W latach 60. Montenegro zaczęła współpracę z telewizją, grając przede wszystkim w rodzimych serialach. Zapewniło jej to trwający nadal status najpopularniejszej aktorki brazylijskiej. Wciąż grała z powodzeniem w teatrze, zdobywając Nagrodę im. Moliera w 1982 r. za rolę w scenicznej adaptacji "Gorzkich łez Petry von Kant".

W filmach Montenegro występowała sporadycznie. Jej ekranowy debiut to udział w produkcji "Nieboszczka". Za swe interesujące role w filmach "Em Familia" i "Tudo Bem" otrzymała nagrody dla najlepszej aktorki w Moskwie i Taorminie (Włochy). Na swoim koncie ma również występ w nominowanych do Oscara "Czterech dniach we wrześniu" Bruno Barreto.

Jednak bez wątpienia jej najwybitniejszą kreacją jest rola Dory w niezapomnianym "Dworcu nadziei". Portret cynicznej, pozbawionej uczuć kobiety, która pod wpływem małego chłopca odnajduje sens życia przyniósł jej międzynarodowe uznanie i wiele nagród (m.in. Złoty Niedźwiedź, nagroda krytyków z Los Angeles, nominacja do Oscara i Złotego Globu).