Do Krzemienia, rodzinnego majątku Pławickich, przyjeżdża Stanisław Połaniecki z żądaniem zwrotu pożyczki zaciągniętej przed 20 laty pod zastaw hipoteki. Poznaje tam Marynię, córkę zubożałego ziemianina Pławickiego, rodzi się między nimi zalążek uczucia. Zaprzyjaźniona z obojgiem Emilia namawia Połanieckiego, by oświadczył się Maryni. Okazuje się jednak, że ojciec panny nie ma pieniędzy na spłatę długu. Zdenerwowany Stach wyjeżdża bez pożegnania. Dług hipoteczny Krzemienia sprzedaje swojemu przyjacielowi, adwokatowi Maszce. Po pewnym czasie Maszko wykupuje Krzemień.
Film jest historią ostatniego okresu z życia Norwida. W 1877 roku poeta trafia do przytułku św. Kazimierza. Nie potrafi się tu jednak odnaleźć. Cały czas jednak pisze. Jednak jego odczyty nie spotykają się ze zrozumieniem słuchaczy.
...Cała problematyka "Wiecznych pretensji" - wyjaśnia reżyser - sprowadza się do poszukiwania w zwykłej, szarej biografii uniwersalnych motywów ludzkiej egzystencji. W gruncie rzeczy można streścić moją ideę w następującym zdaniu : jest nią poszukiwanie zasady odpowiedzialności nie w instytucjach, które wymierzają karę lub przyznają nagrodę, ale w sobie ; a więc szukanie autonomii lub zniewolenia w ramach wyznaczonych przez nas samych. Stąd w fabule "Wiecznych pretensji" obowiązuje reguła izolacji, wyabstrahowania, odcięcia realistycznych akcesoriów i scenerii od uwikłań codzienności : stąd też owe pozornie błahe, banalne wydarzenia zyskują nadwartość, urastają do rangi symbolu, metafory...
Historia oddziału majora Henryka "Hubala" Dobrzańskiego, który po przegranej kampanii wrześniowej nie zamierzał poddać się niemieckim najeźdźcom i kontynuował walkę.
Podczas kampanii wrześniowej szwadron kawalerii przygarnia zabłąkanego, pełnokrwistego konia. Żądza posiadania białego rumaka sprowadza na jego kolejnych właścicieli, a w ostateczności i cały oddział, zgubę.