Ciągle nie dowierzam słuchając utworu "Nietykalni" Papa Dance, że w zdawać by się mogło
prostej piosence nurtu disco polo tekst stanowi poezja. Kiedy słucham słów tej piosenki, których
autorem jest Jacek Cygan - nie mogę pojąć ogromu jego talentu i geniuszu. Muzyka słynąca z
infantylnych czy prymitywnych treści i równie niskich lotów przesłań, dzięki słowom Jacka Cygana
nabrała charakteru poezji (!). Pozwolę sobie zacytować kilka fragmentów z utworu o którym
nadmieniam, aby lepiej sobie uzmysłowić co zrobił Cygan ze zwykłej piosenki dyskotekowej:
"Gdy razem szli, objęci w pół, tak nietykalni jak profil chmur", "setki spojrzeń złych ciężkich jak
tony słów, chciałeś ściągnąć je w dół", "gonił ich zimny wzrok, kobiet w kwiecie lat", "miłość
lustrem jest, w nim się odbija nasz podziw, smutek i gniew", "zanim przyjdzie znów deszczem
opadać w dół wśród pretensji i skarg"....