Asystent fryzjera i maniak motoryzacji w jednym musi wraz z dziewczyną znaleźć nowy samochód na debiutancki wyścig, gdy Porsche jego szefa okazuje się niedostępne.
Tytułowa latarnia czarnoksięska to prosty aparat projekcyjny, wynaleziony kilkaset lat temu. W animacji pojawia się jako przedmiot symbolizujący władzę spojrzenia i zakulisowe zbrodnie.
Student ostatniego roku rzuca naukę i w czasie Wielkanocy przechodzi przez zaaranżowane przez siebie rytuały z użyciem symbolicznych przedmiotów. Rozprawia się z weteranami wojen, współczesnym mieszczaństwem i degradacją jego pokolenia.
Znany polski dyrygent Franciszek X (Gustaw Holoubek) podczas swojego pobytu w Czechosłowacji poznaje młodą studentkę, Anitę (Ewa Wiśniewska). Polska turystka bierze go za Czecha. Spędzają ze sobą wspaniały dzień, do czasu, gdy Franciszek wyjawia dziewczynie prawdę.
Polska tuż po zakończeniu II wojny światowej. Andrzej Kenig trafia do oddziału ochotników, z którym zostaje wysłany na Ziemie Odzyskane, by zabezpieczyć przed szabrownikami pozostawione tam mienie.
Pan Kowalski cierpi na bezsenność. Aby zasnąć próbuje liczyć barany, niestety ta sprawdzona metoda nie przynosi żadnych rezultatów. W końcu zasypia, jednak nie we własnym łóżku, a na taborecie w salonie.
Odział Gwardii Ludowej odbiera niemieckiemu żołnierzowi pistolet. Jest on potem wykorzystywany jako broń szkoleniowa oraz w akcjach przeciwko okupantowi.
Podczas podróży nad jezioro małżeństwo zabiera młodego człowieka, którego następnie zaprasza na swój jacht. W trakcie rejsu dochodzi do rywalizacji pomiędzy mężczyznami.
Na poły dokumentalna impresja z zabytkowych wnętrz Synagogi Remu w Krakowie i otaczającego ją cmentarza. Ujęcia opustoszałych pomieszczeń i nakładane na nie archiwalne zdjęcia ewokują pamięć o tragicznym losie narodu żydowskiego, który przed II wojną światową stanowił znaczącą część polskiego społeczeństwa. W miejscach takich jak krakowski Kazimierz ślady obecności Żydów i ich fascynującej kultury przetrwały nawet wojenna zawieruchę. Film posiłkuje się zresztą motywem ducha, by zaznaczyć, że życie i śmierć przenikają się nieustannie w przestrzeniach pamięci o ofiarach Holocaustu.