Polska ornitolog pracująca w Rwandzie ratuje młodą dziewczynę z plemienia Tutsi.

Oparta na faktach opowieść o dramatycznych losach małżeństwa z dwójką dzieci, które znalazło się w finansowych tarapatach.

Dwaj przyjaciele chcą założyć własny interes, ale nie mogą zdobyć pieniędzy. Wkrótce staną się ofiarami szantażysty, który zażąda od nich spłaty wyimaginowanego długu.

Pożar mieszkania starej kobiety ujawnia konflikt między nią, a domniemanym synem, mieszkającym obok.

W montażu ilustracji i komentarzu lektora w części pierwszej każdy polski widz, który kształcił się u schyłku realnego socjalizmu rozpoznaje zdania i strony z Elementarza Mariana Falskiego, z wydania z 1971 roku, z ilustracjami Jerzego Karolaka. W drugiej części lektor zmienia ton na ironiczny, a postaci pojawiają się na ekranie jako bohaterowie dokumentu, młode małżeństwo, Ala i Olek, nauczycielka i inżynier oraz Ola, siostra Ali, studentka UW. Bohaterowie pracują, studiują, wypoczywają, kontaktują się z rodzicami i planują powiększenie rodziny. W trzeciej części komentarz lektora nabiera cech filozoficznych, a relacje między postaciami są analizowane formalnie jak w nowofalowym filmie fabularnym, przez podział ekranu, stopklatki i kompozycje obrazu. Bohaterowie dojrzewają, ich dzieci wchodzą w wiek nastoletni, a rodzice starzeją się. Więzi rodzinne rozluźniają się. Mimo to w ostatnim ujęciu postaci gromadzą się na ławce jak na okładce "Elementarza".