Podchodziłem do kilku filmow Malicka i za kazdym razem sromotnie ponosiłem porażkę. Może wróce jeszcze kiedyś do Cienkiej czerwonej linii, ale tak po za tym to chyba kino nie dla mnie To te filmy to takie artystyczne bohomazy, gdzie forma jest ważniejsza od treści i bohaterowie snują się po ekranie wygłaszając pretensjonalne dialogi (tak było w Rycerzu pucharów, którego próbowalem obejrzeć trzy dni temu). To jest jak z tymi dziełami niektórych mistrzów malarstwa, którymi zachwycają się miłośnicy sztuki i które osiągaj niebotycznie ceny na aukcjach, a przeciętny obserwator, patrzy i zastanawia się o co tyle szumu.

Można by zapytać po co wciąż próbuje. Bo liczę że może Malick nakręci coś strawnego. No i oglądam dla obsady, która choć robi co może to nie zastąpi braku fabuły i dobrego scenariusza.