Nagrodzony przez jury canneńskiej sekcji Un Certain Regard esej pary reżyserów –João Salavizy i Renée Nader Messory – zabiera nas w podróż do dżungli położonej na północy Brazylii. Żyją tam Indianie Krahô, z którymi filmowcy mieszkali przez wiele miesięcy. Efektem tego spotkania jest poetycka, płynnie przemieszczająca się pomiędzy dokumentem i fikcją opowieść o odrzuconym powołaniu, pokusach i rozczarowaniach, jakie przynosi zachodnia cywilizacja. Bohaterem filmu jest 15-letni Ihjãc, słyszący pewnej nocy nawoływania. To zmarły ojciec przyzywa syna nad wodospad. Duch żąda od niego, by zorganizował uroczystość, dzięki której odejdzie z tego świata. Chłopak, który sam jest już ojcem, od tej pory zaczyna tracić siły, miewa też niezwykłe sny. To kolejny znak, że Ihjãc powinien zostać szamanem. Młody Krahô ucieka przed przeznaczeniem do zasiedlonego przez białych miasta. Rozdarty między dwoma światami, dwiema kulturami i systemami wartości, zaczyna przypominać dryfującego ducha.