Zygmunt Malanowicz 

Jest jedną z najciekawszych postaci polskiego filmu. Niewysoki, szczupły, o radiowym głosie, gdy pojawia się na ekranie natychmiast skupia na sobie uwagę widza. Niewątpliwie posiada Malanowicz ową niewyjaśnialną tajemnicę bycia przed kamerą (bo on jest a nie wyłącznie gra)...
Łódzką filmówkę ukończył w 1963 roku i zaraz zaangażował się do Teatru Lubuskiego w Zielonej Górze. Następnie przeniósł się do Poznania, by grać na tamtejszej scenie Teatru Dramatycznego. Potem trafił do Nowej Huty (lata 1966-71) na deski Teatru Ludowego. W roku 1975 powrócił do Łodzi, gdzie studiował, do Teatru Powszechnego - do roku 1978-go. Stamtąd trafił do Kielc, gdzie pracował w Teatrze im. St. Żeromskiego - na dwa sezony. Wreszcie znalazł się w Warszawie, z którą związany jest do dziś: Teatr Studio (1980-82), T. Rozmaitości (1982-91) oraz Dramatyczny (od r. 2000-go).
Zagrał w kilkudziesięciu filmach i teatrze telewizji. W swoim dorobku ekranowym ma sporo głównych i dużych ról oraz kilka kreacji, jak choćby w słynnym obrazie Romana Polańskiego "Nóż w wodzie", czy w "Polowaniu na muchy" A. Wajdy, gdzie stworzył ciekawą, pogłębioną psychologicznie postać Włodka - niespełnionego życiowo pracownika księgarni. Do interesujących należał też tytułowy bohater filmu historycznego "Jarosław Dąbrowski" w reżyserii Bohdana Poręby (nagroda aktorska na MFF w Karlowych Varach (1976) oraz ksiądz Mucha w filmie tego samego reżysera - "Hubal" (rok 1973).
Obecnie sporadycznie pojawia się na ekranach telewizorów i kin.