Recenzja filmu

Cześć Tereska (2001)

Film Roberta Glińskiego "Cześć, Tereska" to produkcja obrazująca życie większości polskich nastolatków. Czy to przytłaczająca rzeczywistość? Myślę, że po części tak. Najważniejszą rzeczą dla młodzieży jest ławka przed blokiem i znajomi. Totalna nienawiść do szkoły, rodziców i całego środowiska dorosłych. Jak bardzo w tej kwestii młodzi ludzie się mylą. Po części takie zachowanie jest winą rodziców. Zbyt małe zainteresowanie dzieckiem, a tym bardziej alkoholizm doprowadzają do tego, do czego doszło w przypadku filmowej Tereski. Papierosy, narkotyki, alkohol, seks - to kręci teraz zaniedbaną młodzież. Totalna znieczulica na zło dookoła i konsekwencje działań. Środowisko potrafi niesamowicie wpłynąć na życie nastolatka. Niestety... Właśnie to chciał nam ukazać reżyser, kręcąc ten wspaniały obraz filmowy. Zaletą filmu jest czarno-biały obraz, który dosadniej daje nam do myślenia. "Czyż życie młodych nie jest takie szare?" - pytanie, które od razu się nasuwa. Ogółem film jest bardzo ciekawy i zachęca do ponownego obejrzenia, i tak w kółko. Trudno się dziwić dlaczego film Glińskiego zyskał sławę poza granicami kraju i wielkie uznanie krytyków. Być może dlatego, że takie zdarzenie widzimy na co dzień. Nie musi dotyczyć to nas bezpośrednio, ale może sąsiadów, znajomych, rodziny. Czasem nie chcemy się przyznać, że film opowiada także o nas. Ilu młodych kradnie? Ilu pali? Bierze narkotyki, pije? Pytań nasuwa się wiele. Odpowiedzi to rachunek sumienia każdego z nas. Fenomenalna rola Aleksandry Gietner, która pasuje idealnie do odgrywanej przez siebie roli. Kto nie zna życia tej młodej, utalentowanej dziewczyny nie zrozumie tego, co chcę Wam przekazać. Kto jednak wie, co nieco o aktorce, wie też, że mam rację. Wiadomo, że wiele dziewcząt teraz identyfikuje się z postacią Tereski. Trudno się temu dziwić. Młodzi ludzie są wyczuleni na punkcie autorytetów, których szukają za wszelką cenę. Czy takim jest Tereska? Warto odpowiedzieć sobie na to pytanie.