Myrna Loy i William Powell - dziś nazwiska tej pary mówią niewiele (jeśli w ogóle), za to w złotym wieku kina byli, obok Ginger Rogers i Freda Astaire'a, najbardziej uwielbianym duetem aktorskim. Ich klasa i elegancja były nie podrobienia, a wytwórnia MGM zbijała na filmach złotej pary fortunę. W 1934 rozpoczęli swoją współpracę, kręcąc wspólnie trzy obrazy: melodramat "Evelyn Prentice", gangsterskiego "Wielkiego gracza" i komedię kryminalną na podstawie powieści Dashiella Hammetta, autora "Sokoła maltańskiego", "W pogoni za cieniem".
Nick Charles (William Powell) jest emerytowanym detektywem. Wraz z żoną Norą (Myrna Loy), bogatą dziedziczką, i psem Astą wiedzie spokojne i uporządkowane życie w San Francisco. Na święta pańswto Charles udają się do Nowego Jorku. Tam mężczyznę odnajduje córka jego dawnego przyjaciela, panna Wynant (Maureen O'Sullivan). Prosi Nicka, by zbadał sprawę zaginięcia jej ojca. Ten zgadza się. Nie wie, ile nerwów będzie kosztowała go ta sprawa...
Może i intryga do najbardziej skomplikowanych nie należy, ale nie o to tu chodzi. Bo "W pogoni za cieniem" to przede wszystkim świetna komedia, w której gag gagiem gag pogania, a zabawne dialogi i cięte, błyskotliwe riposty sypią się naszym bohaterom jak z rękawa.
Najważniejsza jest jest przede wszystkim relacja między małżonkami. Ich wieczne docinki budzą u widza śmiech. Nick i Nora nie są jednak parą świrów, którzy na siebie ciągle wrzeszczą. So po prostu starym, dobrym małżeństwem, w którym nie ma miejsca na nudę.
Perłą filmu jest przede wszystkim znakomite aktorstwo naszego duetu. Nominowany do Oscara William Powell, najbardziej szykowny aktor złotego wieku kina, tworzy tu swoją najsłynniejszą kreację, wcielając się w lubiącego sobie wypić detektywa. Gra lekko i z polotem, a jego styl, klasa i elegancja są nie do podrobienia. Aktor był obdarzony niezwykłym talentem komediowym, który pokazuje tutaj w całej krasie. Dzielnie dotrzymuje mu kroku jego filmowa żona, wspaniała Myrna Loy. Idealnie wciela się w zwariowaną Norę, tworząc jedną z najlepszych komediowych kreacji w dziejach kina. Aż żal, że ta znakomita aktorka nie otrzymała nigdy nawet nominacji do Oscara (Akademia wynagrodziła jej to wiele lat później przyznając jej nagrodę honorową), ale dla widzów i tak już na zawsze pozostanie Norą Charles.
Film cieszył się tak ogromną popularnością, że zdecydowano o nakręceniu pięciu sequeli. Podstawowe cechy serii? Pies Asta, liberalne podejście do alkoholu, wręcz niesamowite zagadki, znakomite aktorstwo i wieczne przekomarzanki małżonków. To właśnie te cechy sprawiają, że "W pogoni za cieniem" do dziś może poszczycić się tak dużą sympatią widzów.
Nick Charles (William Powell) jest emerytowanym detektywem. Wraz z żoną Norą (Myrna Loy), bogatą dziedziczką, i psem Astą wiedzie spokojne i uporządkowane życie w San Francisco. Na święta pańswto Charles udają się do Nowego Jorku. Tam mężczyznę odnajduje córka jego dawnego przyjaciela, panna Wynant (Maureen O'Sullivan). Prosi Nicka, by zbadał sprawę zaginięcia jej ojca. Ten zgadza się. Nie wie, ile nerwów będzie kosztowała go ta sprawa...
Może i intryga do najbardziej skomplikowanych nie należy, ale nie o to tu chodzi. Bo "W pogoni za cieniem" to przede wszystkim świetna komedia, w której gag gagiem gag pogania, a zabawne dialogi i cięte, błyskotliwe riposty sypią się naszym bohaterom jak z rękawa.
Najważniejsza jest jest przede wszystkim relacja między małżonkami. Ich wieczne docinki budzą u widza śmiech. Nick i Nora nie są jednak parą świrów, którzy na siebie ciągle wrzeszczą. So po prostu starym, dobrym małżeństwem, w którym nie ma miejsca na nudę.
Perłą filmu jest przede wszystkim znakomite aktorstwo naszego duetu. Nominowany do Oscara William Powell, najbardziej szykowny aktor złotego wieku kina, tworzy tu swoją najsłynniejszą kreację, wcielając się w lubiącego sobie wypić detektywa. Gra lekko i z polotem, a jego styl, klasa i elegancja są nie do podrobienia. Aktor był obdarzony niezwykłym talentem komediowym, który pokazuje tutaj w całej krasie. Dzielnie dotrzymuje mu kroku jego filmowa żona, wspaniała Myrna Loy. Idealnie wciela się w zwariowaną Norę, tworząc jedną z najlepszych komediowych kreacji w dziejach kina. Aż żal, że ta znakomita aktorka nie otrzymała nigdy nawet nominacji do Oscara (Akademia wynagrodziła jej to wiele lat później przyznając jej nagrodę honorową), ale dla widzów i tak już na zawsze pozostanie Norą Charles.
Film cieszył się tak ogromną popularnością, że zdecydowano o nakręceniu pięciu sequeli. Podstawowe cechy serii? Pies Asta, liberalne podejście do alkoholu, wręcz niesamowite zagadki, znakomite aktorstwo i wieczne przekomarzanki małżonków. To właśnie te cechy sprawiają, że "W pogoni za cieniem" do dziś może poszczycić się tak dużą sympatią widzów.
Moja ocena:
10
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja W pogoni za cieniem (1934)
Komedia z klasąCzy po ponad siedemdziesięciu latach od nakręcenia tego filmu ktoś dałby wiarę, że "Pościg za cieniem"... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
