Recenzja filmu

Skazaniec (2008)

W więzieniach siedzą różni ludzie. Jedni za cięższe, inni za lżejsze przestępstwa. Jednak co, jeżeli jakiś człowiek trafi tam nie do końca słusznie? Wade Porter, w miarę możliwości, układa sobie życie. Ma synka, dziewczynę, z którą niebawem się ożeni. Do szczęścia brakuje mu tylko pieniędzy, jednak i to przestaje być problem, ponieważ bank zgadza się na pożyczkę. Ma rozkręcać własny interes i dzięki temu zapewnić byt swojej rodzinie. Niestety, zbyt sielankowy nastrój zostaje przerwany pewnej nocy, kiedy do domu Wade’a wkrada się złodziej. Porter, chcący chronić swoją rodzinę, próbuje złapać uciekającego napastnika, przy czym nieopacznie go zabija. Zostaje skazany na 3 lata pozbawienia wolności za nieumyślne spowodowanie śmierci, jednak sprawy coraz bardziej się komplikują i trafia do zakładu karnego o zaostrzonym rygorze, gdzie władzę sprawuje skorumpowany porucznik Jackson. Motyw człowieka niesłusznie oskarżonego i osadzonego w więzieniu pojawił się już w znakomitej ekranizacji prozy Kinga, a mianowicie w filmie “Skazani na Shawshank” Franka Darabonta. I w sumie na tym etapie podobieństwo “Felona” co do “Skazanych…” się kończy. Widać jak najbardziej inspirację dziełem Darabonta, ale Ric Roman Waugh poszedł inną ścieżką i wyszło mu to całkiem przyzwoicie. Obraz ma na celu ukazanie realów życia w zakładach karnych o zaostrzonym rygorze. Pokazuje, jak ważna jest przynależność do jakiejś grupy, ponieważ w pojedynkę przetrwanie w takim miejscu jest praktycznie niemożliwe. Jednak to tylko jedna strona tej produkcji. Reżyser skupił się także na innej. Jak wiemy, Wade niesłusznie trafił do więzienia o takim charakterze, więc próbuje się stamtąd wydostać. Jednak nie jest to takie podejście do sprawy, jakie zaprezentował nam serial “Prison Break”. Porter, dzięki przynależności do grupy, sprawności fizycznej i nieustannej myśli o rodzinie, przetrwał i nie został złamany. Z pomocą ludzi z zewnątrz, udowodnił, co tak naprawdę działo się w zakładzie, do czego doprowadzał Jackson. W filmie została ukazana najwyższa forma możliwego poświęcenia, a mianowicie oddanie swojego życia w imię wyższych celów. Nie jest to tak porywająca, skłaniająca do refleksji i wzruszająca opowieść jak ekranizacja “Skazanych na Shawshank”, jednak warto ją zobaczyć. To po prostu bardzo dobrze zrobiony film, z dobrą grą aktorską, zainspirowany tamtą historią.