Recenzja filmu

A.I. Sztuczna inteligencja (2001)

Jeden z ostatnich filmów Spielberga zaliczam zdecydowanie do jego największych osiągnięć. Pomimo niesłusznej krytyki ze strony niektórych internautów lub przemądrzałych krytyków, ten film to wspaniały podarunek na początek nowego nieznanego jeszcze stulecia. To dobrze, że film opowiadający o skomplikowanych relacjach na płaszczyźnie moralnej pomiędzy maszyną a człowiekiem jest pokazywany w obecnych czasach. A to dlatego, że świat zmierza ku pustce moralnej i być może już niebawem zaczniemy też klonować ludzi, którzy będą traktowani nie jako prawdziwi, ale na takiej samej zasadzie jak w filmie są traktowani mecha. Spielberg w realistyczny sposób ukazuje obłudę i zło współczesnych ludzi dążących do zaspokojenia swoich własnych zachcianek kosztem innych, słabszych, lecz nie wrogów. Dla mnie cały film jest jedną wielką metaforą. Problem androida, kochającego swoją mamę-człowieka, jest tutaj kluczowy, lecz film ma przede wszystkim obudzić ludzi z uczuciowego letargu, tak jak i wcześniejszy "Łowca androidów". Oba filmy mają dużo wspólnego, ponieważ w obu koniec jest ten sam. Miłość zwycięża. Brawa należą się dla Spielberga, który, podejmując projekt Kurbicka, dużo ryzykował. Nie jest to łatwy film, a na pewno już nie komercyjny. Przy tym dość długawy i statyczny. Jednak jest w nim wielka głębia, jakieś dziwne napięcie no i fantastyczna gra Haleya Osmenta. Bardzo polecam wszystkim - szczególnie wymagającym kinomanom.