Film opowiada historię Kantmiss Evershot (Maiara Walsh), która mieszka w Dwunastym Dystrykcie wraz z Harrym Potterem, Ronem Weasley i Hermioną. Kiedy prezydent Snowballs (Diedrich Bader) organizuje konkurs zwany "Igrzyskami Głodu", w których nagrodą jest nadgryziony ogórek, stara szynka i kupon do Subwaya zostają wylosowane poszczególne osoby. Wśród wybrańców jest także siostra dziewczyny, Petunia (Kennedy Hermansen). Kantmiss postanawia ją zastąpić, zgłaszając się na ochotniczkę.
"Igrzyska śmiechu" to dzieło znanych już nam twórców "Poznaj moich Spartan", "Wielkie kino" czy "Totalny kataklizm". Mowa oczywiście o duecie Jason Friedberg i Aaron Seltzer. Ostatnią ich produkcją, która doczekała się polskiej dystrybucji, była parodia "Zmierzchu" pod tytułem "Vampires Suck". Aby pamięć o nich nie zanikła w Polsce, postanowiono wydać "The Starving Games", niestety (albo i stety) tylko na DVD. "Igrzyska śmiechu" to parodia, w której śmiechu jest mało, bardzo mało. Tym razem twórcy "Spartanów" postanowili dać nam dawkę humoru w stylu swoich poprzednich produkcji jednak udało się to ze średnim rezultatem. Zaledwie pół roku po "Pieszczeniu ognia" powstał film parodiujący dzieło Gary'ego Rossa, a jednocześnie i Todda Phillipsa, czyli "Igrzyska na kacu".
Porównując do siebie "The Starving Games" i "The Hungover Games", to ten pierwszy jest o niebo lepszy. "Igrzyska na kacu" ciężko nazwać komedią - raczej najodpowiedniejszym słowem będzie "tragedia". "Ink" na trzeźwo nie obejrzy, zaś ten - w porównaniu do produkcji Josha Stolberga - owszem. Film Stolberga tak się nie trzyma, jakby twórcy naprawdę robili go na kacu, natomiast tutaj jest odwrotnie. Wątek zaczęty - wątek skończony. W komedii duetu Seltzera-Friedberga rozśmieszyły mnie tylko trzy teksty i dwie sceny. To dość mało jak na parodię. Nie twierdzę, że "Pieszczenie ognia" to jakiś hit, ale jak już naprawdę chce się coś obejrzeć, a nic konkretnego w TV nie ma, to można go zapodać, na pewno jest śmieszniejszy od wyżej wymienionego filmu Stolberga.
Oczywiście jak to bywa z parodiami, pod odstrzał poszli też "Niezniszczalni", w których poszczególni aktorzy odpowiednio odgrywają Sylvestra Stallone'a, Chucka Norrisa czy Jasona Stathama. Wyszło im całkiem nieźle. Dosyć dobrze zagrała też Maiara Welsh wcielająca się w rolę Kantmiss. Osobiście uważam, że nadałaby się do roli Katniss Everdeen i godnie mogłaby zastąpić młodą Jennifer Lawrence.
Na samym końcu tej produkcji pojawia się grupa superbohaterów znanych z filmów Marvela, ale nie na długo. Myślę, że efektowne zakończenie, jakim jest ich wylot w powietrze, idealnie nadaje się do zakończenia "Igrzysk śmiechu". Ogółem mówiąc: produkcja Seltzera-Friedberga na pewno jest lepsza niż "Hungover Games", ale gorsza niż "Poznaj moich Spartan", ponieważ moim zdaniem - twórcy nie utrzymali tego w takim stylu jak "Poznaj moich..." czy "Wampiry i świry", a szkoda, bo mogłoby być niezłe kino. Jak dla mnie to do obejrzenia na jeden raz, a potem do szybkiego zapomnienia. Z braku laku można poświęcić 80 min i zobaczyć nowy obraz wspomnianego duetu. W przypadku wielu komedii, które są parodiami, obraz zazwyczaj okazuje się shitem, a tutaj nie jest tak źle. Chcieli dać widzom coś nowego a jednocześnie fajnego? Dali, z nie najgorszych rezultatem.
Dystrybucją na terenie Polski zajął się Monolith Video. Czas wydania to 80 min.. Wydanie DVD jest ubogie bowiem zawiera tylko zwiastuny. Sceny w wyborze menu są tak dopasowane, że w pierwszej chwili nie będziemy chcieli patrzeć na ten film, natomiast z drugiej będzie przychodzić myśl "A może jednak się skuszę?".
"Igrzyska śmiechu" to dzieło znanych już nam twórców "Poznaj moich Spartan", "Wielkie kino" czy "Totalny kataklizm". Mowa oczywiście o duecie Jason Friedberg i Aaron Seltzer. Ostatnią ich produkcją, która doczekała się polskiej dystrybucji, była parodia "Zmierzchu" pod tytułem "Vampires Suck". Aby pamięć o nich nie zanikła w Polsce, postanowiono wydać "The Starving Games", niestety (albo i stety) tylko na DVD. "Igrzyska śmiechu" to parodia, w której śmiechu jest mało, bardzo mało. Tym razem twórcy "Spartanów" postanowili dać nam dawkę humoru w stylu swoich poprzednich produkcji jednak udało się to ze średnim rezultatem. Zaledwie pół roku po "Pieszczeniu ognia" powstał film parodiujący dzieło Gary'ego Rossa, a jednocześnie i Todda Phillipsa, czyli "Igrzyska na kacu".
Porównując do siebie "The Starving Games" i "The Hungover Games", to ten pierwszy jest o niebo lepszy. "Igrzyska na kacu" ciężko nazwać komedią - raczej najodpowiedniejszym słowem będzie "tragedia". "Ink" na trzeźwo nie obejrzy, zaś ten - w porównaniu do produkcji Josha Stolberga - owszem. Film Stolberga tak się nie trzyma, jakby twórcy naprawdę robili go na kacu, natomiast tutaj jest odwrotnie. Wątek zaczęty - wątek skończony. W komedii duetu Seltzera-Friedberga rozśmieszyły mnie tylko trzy teksty i dwie sceny. To dość mało jak na parodię. Nie twierdzę, że "Pieszczenie ognia" to jakiś hit, ale jak już naprawdę chce się coś obejrzeć, a nic konkretnego w TV nie ma, to można go zapodać, na pewno jest śmieszniejszy od wyżej wymienionego filmu Stolberga.
Oczywiście jak to bywa z parodiami, pod odstrzał poszli też "Niezniszczalni", w których poszczególni aktorzy odpowiednio odgrywają Sylvestra Stallone'a, Chucka Norrisa czy Jasona Stathama. Wyszło im całkiem nieźle. Dosyć dobrze zagrała też Maiara Welsh wcielająca się w rolę Kantmiss. Osobiście uważam, że nadałaby się do roli Katniss Everdeen i godnie mogłaby zastąpić młodą Jennifer Lawrence.
Na samym końcu tej produkcji pojawia się grupa superbohaterów znanych z filmów Marvela, ale nie na długo. Myślę, że efektowne zakończenie, jakim jest ich wylot w powietrze, idealnie nadaje się do zakończenia "Igrzysk śmiechu". Ogółem mówiąc: produkcja Seltzera-Friedberga na pewno jest lepsza niż "Hungover Games", ale gorsza niż "Poznaj moich Spartan", ponieważ moim zdaniem - twórcy nie utrzymali tego w takim stylu jak "Poznaj moich..." czy "Wampiry i świry", a szkoda, bo mogłoby być niezłe kino. Jak dla mnie to do obejrzenia na jeden raz, a potem do szybkiego zapomnienia. Z braku laku można poświęcić 80 min i zobaczyć nowy obraz wspomnianego duetu. W przypadku wielu komedii, które są parodiami, obraz zazwyczaj okazuje się shitem, a tutaj nie jest tak źle. Chcieli dać widzom coś nowego a jednocześnie fajnego? Dali, z nie najgorszych rezultatem.
Dystrybucją na terenie Polski zajął się Monolith Video. Czas wydania to 80 min.. Wydanie DVD jest ubogie bowiem zawiera tylko zwiastuny. Sceny w wyborze menu są tak dopasowane, że w pierwszej chwili nie będziemy chcieli patrzeć na ten film, natomiast z drugiej będzie przychodzić myśl "A może jednak się skuszę?".
Moja ocena:
5
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
