Recenzja filmu

Harry Potter i Komnata Tajemnic (2002)

Minęło kilka długich lat, odkąd zająłem wygodne miejsce w kinie z paczką popcornu i Coca-Colą. Poprzeczka, którą stawiano Chrisowi Columbusowi, była wysoko zawieszona. W końcu pierwsza część sagi stała się nie lada przebojem i reżyser musiał udowodnić widzowi, że wciąż ma pomysł na sfilmowanie jednej z najpopularniejszych książek dla dzieci. Dzieło rozpoczyna się dokładnie tak jak w bestsellerowej książce. Główny bohater Harry James Potter (Daniel Radcliffe) po raz kolejny musi spędzić swoje wakacje z Dursleyami. Zamartwia się tym, że jego najlepsi przyjaciele Ron Weasley (Rupert Grint) i Hermiona Granger (Emma Watson) całkiem zapomnieli o nim i nie odzywają się do niego. Pewnego dnia Pottera odwiedza domowy skrzat Zgredek, który informuje naszego bohatera, iż w tym roku w Hogwarcie wydarzą się straszne rzeczy. W "Komnacie Tajemnic" efekty specjalne odgrywają bardzo ważną rolę, ponieważ w tej części przygód małego czarodzieja po raz pierwszy mamy styczność z magicznymi zwierzętami, których stworzenie kosztowało twórców wiele wysiłku. Na pewno duże wrażenie zrobi przeogromny wąż bazyliszek oraz mówiący pająk - Aragog. I w tej odsłonie przygód Harry'ego nie zabraknie quidditcha, który jest o wiele bardziej ciekawszy niż w części pierwszej. John Williams po raz kolejny stworzył muzykę, która posiada to coś i jest wspaniałym dopełnieniem filmu. Co do gry aktorskiej to stajemy się widzami rozwijania się młodych aktorów: Daniela, Emmy i Ruperta, którzy grają coraz lepiej. Widzom przypadnie do gustu wątek Gilderoya Lockharta granego przez Kennetha Branagha, który dodaje trochę humoru do tej mrocznej opowieści. Chociaż film "Harry Potter i Komnata Tajemnic" ma już 5 lat to i tak cieszy się olbrzymim zainteresowaniem zarówno ze strony dzieci jak i ze strony dorosłych. Niestety patrząc na dokonania Alfonsa Cuarón ("Więzień Azkabanu") i Mike'a Newella ("Czara Ognia") film wypada dosyć blado. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jest wyśmienitą kontynuacją części pierwszej, jednak moim zdaniem mimo wszystkich scen z dreszczykiem film ten jest zdecydowanie za dziecinny. Usprawiedliwieniem dla Columbusa jest fakt, iż większość widowni "Kamienia Filozoficznego" stanowiła grupa jedenastoletnich dzieci, którzy chociaż o rok starsi nie byli gotowi na sceny żywcem z horroru. Niestety dla starszych widzów film wydaje się lekko cukierkowaty, jednak nie zmienia to faktu, iż dzieło dorównuje poziomem części pierwszej. Czasami wydaje się od niej znaczenie lepszy. Jeżeli miałbym do wyboru ponowne obejrzenie jednej części sagi, to na pewno nie wybrałbym "Komnaty Tajemnic", jednak jedno jest pewne - film ten warty jest obejrzenia i stanowi dobrą kontynuację przygód Harry'ego.