Recenzja filmu

Narodziny gwiazdy (2018)

To, co najbardziej zapada w pamięć z filmu "Narodziny gwiazdy" Bradleya Coopera, to emocje i niesamowita energia, jaką emanuje główna para bohaterów. Sama historia jest może banalna, jak i dobrze przecież znana, wszak film to chyba trzecia ekranizacja tego tytułu (poprzednia z udziałem Barbary Streisand i Krisa Kristoffersona pochodzi z 1976), a opowiada historię miłości dojrzałego wokalisty o przebrzmiewającej sławie i młodej bardzo utalentowanej dziewczyny dążącej do zrobienia wokalnej kariery. Niemniej dzięki atrakcyjnemu osadzeniu akcji w dzisiejszych realiach znakomitym kreacjom aktorskim oraz świetnej muzyce obraz przykuwa uwagę niczym magnes.

Koncerty Jacksona Maine'a, gwiazdora country (Bradley Cooper) nadal potrafią zgromadzić na wielkich stadionach tysiące widzów. Jackson, stary sceniczny wyga, dobrze wie, jak czarować fanów (fanki!) - błękitem spojrzenia, stylem rockandrollowca, refleksyjnymi balladami o życiu. I choć pomysły na nowe piosenki mu się kończą, a przygotowanie występów to raczej czas na kolejną wódkę i porcję koki niż próby, to facet, będąc wykończony swoją własną rutyną i balansując na krawędzi, ciągle potrafi być na topie.

O Ally (Lady Gaga) każdy mówi, że dziewczyna świetnie śpiewa, ale ona twierdzi raczej, że ze swoją urodą kariery na scenie nie zrobi. Pracuje w restauracji, choć to nie zajęcie jej marzeń, mieszka z zapatrzonym w nią ojcem, a do wykonywania francuskich piosenek śpiewanych w klubie dla transwestytów (przygotowanych perfekcyjnie jak widowiskowe show) przykleja cieniutkie brwi na pokrytą szczelnie make upem twarz. Ally marzy o wielkiej scenie, ale własne teksty pisze do szuflady...

Dlaczego spotkanie tych dwojga jest tak elektryzujące? Bo kiedy jest się świadkiem ich rozmów o muzyce, kiedy czuje się to ich natychmiastowe porozumienie, kiedy się ich słucha w tak idealnym zgraniu śpiewających razem na wielkiej scenie "Shallow", to niemal na własnej skórze się doświadcza, jak bardzo bycie twórczym i dzielenie się tym z innymi, którzy to łapią w lot, napełnia życie mocą i ogromną frajdą!

"Narodziny gwiazdy" to także opowieść o kulisach show biznesu, jego pułapkach, o artystycznych i życiowych mieliznach. Oceniając czyjąś twórczość łatwo jest zranić lub być oskarżonym o zazdrość, choć chciało się pomóc. Bo czasem, kierując się własnym doświadczeniem, tak trudno jest powiedzieć komuś odnoszącemu swój pierwszy wielki sukces, że najważniejsze nie są sława i nagrody, a poszukiwanie swojej indywidualnej artystycznej drogi, mówienie własnym głosem. 

Ze sceny słuchać cię będą tylko wtedy, gdy mówisz szczerze i coś ważnego.

"Dziewczyno powiedz mi czy świat dzisiejszy daje szczęście ci. Czy czegoś więcej chcesz i twoim celem coś innego jest? 

Spadam. W dobrych chwilach łapię się na tym, że tęsknię za zmianą, a w chwilach złych boję się.
Chłopaku powiedz mi, czy chcąc wypełnić pustkę nie opadasz z sił? A może jej więcej pragniesz. Nie jest ci ciężko żyć tak dosadnie? 

Spadam. W dobrych chwilach łapię się na tym, że tęsknię za zmianą, a w chwilach złych boję się.
Jestem na głębokiej wodzie, patrz jak nurkuję, nigdy nie stąpam po dnie. Wnikam pod powierzchnię tam gdzie nie skrzywdzą nas.

Teraz jesteśmy daleko od płycizn. Na mieliźnie, na mieliźnie, teraz jesteśmy daleko od płycizn...."