Recenzja filmu

Cinema Paradiso (1988)

Film Giuseppe Tornatorego, nagrodzony Oscarem za najlepszy film zagraniczny (1990) opowiada dzieje małomiasteczkowego kina, w pewnej wiosce na Sycylii. Jednak to tylko pretekst, aby ukazać historię wielkiej przyjaźni i miłości Salvatore i Alfredo (Philippe Noiret) oraz miłości wyżej wymienionych do kina. "Cinema Paradiso" może być uznawane również za swojego rodzaju dokument, ukazujący burzliwe dzieje kina, od świetności do upadku oraz życie włoskiej, dokładnie sycylijskiej prowincji. W małym miasteczku, wszyscy się znają, a miejscem gromadzącym całą wspólnotę jest budynek kina, znajdujący się na rynku. To w tym miejscu rodzi się dozgonna, a może nawet zazgonna przyjaźń i miłość głównych bohaterów. Jako że dzieli ich różnica wieku ich relacje można interpretować jako relacje ojciec-syn. Alfredo jest nauczycielem i mistrzem młodego Salvatore (uczy go obsługi projektora kinowego, daje dobre rady także w sprawach sercowych etc.). Jest to również film o powrocie (a może powrotach?), dzieło podejmujące temat siły dziecięcych i młodzieńczych marzeń i fascynacji oraz ich wpływu na dalsze koleje życia. Często powrót okazuje się trudny, a decyzja o nim obarczona jest dużą dawką strachu. Przed czym? Przed utratą wyidealizowanego obrazu dawnych chwil związanych z danym miejscem, strachu przed tym, że miejsca tego nie poznamy, gdyż za bardzo się przez lata nieobecności zmieniło. W końcu jest to strach przed samym sobą, swoją reakcją, swoimi emocjami, a co jeśli już nic nie pozostało we mnie, czym żyłem niegdyś będąc w tym miejscu? Dzieło obfituje w niezapomniane sceny (nie zdradzam zakończenia ani fabuły). Na przykład kompilacja scen pocałunków, czy scena w konfesjonale. Wątek miłosny jest bardzo uroczy, może przez to bardzo życiowy w swej konkluzji. Trzeba również oddać hołd Ennio Morricone i Andrea Morricone za świetnie skomponowaną, koherentną z nastrojem filmu i tworzącą ją, muzykę. Film niewątpliwie wiele by stracił ze swego uroku i klimatu bez tak dobrze dobranych kompozycji. "Cinema Paradiso" jest filmem, który warto obejrzeć nie tylko dlatego, że znajduje się wysoko w rankingach najlepszych obrazów w historii kina (choć jest to mocny argument ku temu), ale również dlatego, że gdy zapomni się na chwilę, iż jest to włoska prowincja, można odnaleźć w nim siebie, ja znalazłem, a wszystkim polecam, gdyż naprawdę warto.