Recenzja filmu

Klub dyskusyjny (2007)

"The Great Debaters" - film Denzela Washingtona opowiada o gorzkich i krwawych latach 30. dwudziestego wieku, w czasach, w których rasizm dosłownie pochłonął Amerykę, a mentalność i postrzeganie społeczeństwa "kolorowego" przez białych była brutalna i niesprawiedliwa. Mimo tych drastycznych poglądów, film w dużej mierze skupia się na grupie wybitnie uzdolnionych osób, którym przewodzi słynny czarnoskóry profesor, a zarazem poeta, Mel Telson (Denzel Washington). Działalność tej grupy to udział w debatach z innymi przedstawicielami szkół, w trakcie których ci młodzi ludzie poruszają sprawy ponadczasowe, uniwersalne, szukając przy tym najlepszego rozwiązania lub rozwikłania tematu. Bohaterami filmu jest piątka osób, czterech czarnoskórych uczniów, w tym piękna i inteligenta kobieta Samanta (Jurnee Smollett) oraz wspomniany profesor Telson. Reprezentują oni małą szkołę Wiley College z Teksasu, o której w zasadzie nie mówi się w filmie zbyt wiele. Ważne jednak jest zwrócenie uwagi na zachowanie pewnych osób z otoczenia. Wyróżniłbym tu oczywiście szeryfa (John Heard) jako człowieka w pełni popierającego rasizm i zniewolenie innej rasy oraz jako przeciwnika stworzenia związków zawodowych, w tym przypadku farmerów. Śmiało można stwierdzić, że jest zwolennikiem obecnie panującego rzekomo "sprawiedliwego" ładu i porządku. Nawet niektórzy biali farmerzy, mimo iż opowiadają się za związkami, które zrzeszałyby i zmuszały obie rasy do współpracy, traktują Murzynów jak zwierzęta, z czystym sumieniem ich wykorzystują, a w przypadku sprzeciwu mordują z zimną krwią. W zasadzie jest to jedna z licznych stron konfliktu rasowego, o którym mówi nam film. Jednak nie jest on pierwszoplanowym tematem, ponieważ spotykamy się tu z nowoczesnym bardzo oryginalnym pomysłem, jakim jest debata. Jedna teza, dwa zgrupowania, argumenty za i przeciw, no i oczywiście ogłoszenie zwycięzcy. Tak przedstawia nam się plan filmowy, którego zwieńczeniem jest scena, a raczej sala obrad w Harvardzie. Co do obsady, nie da się ukryć, że jest to śmietanka gwiazd Hollywoodu znana z filmów bardzo ambitnych i prawdziwych. Tutaj jednak Denzel W. (aktor i reżyser), który jak zwykle pokazał swój nadzwyczajny talent wcielenia się w postać i odegrania przepięknej roli, spotkał się z godnymi siebie rywalami: Forestem Whitakerem i jego synem Denzelem. Ciężko mi było wyobrazić sobie sytuację, w której musiałbym wybierać pomiędzy nimi, a teraz gdy występują razem, jestem nie tyle co usatysfakcjonowany i zadowolony, ale spełniony. Ojciec i syn nie dość, że niesamowicie podobni, to jeszcze fantastycznie grający. Oglądając ich, ma się wrażenie wspólnego przeżywania uczuć i wydarzeń im towarzyszących, chciałoby się po prostu tam być i uczestniczyć w ich przedsięwzięciach. Nie często się to zdarza, ale w tym filmie na duże uznanie zasługuje charakteryzacja postaci, za którą odpowiada Sharen Davis. Te wszystkie garnitury, suknie, wystroje sal balowych, mieszkań, ulic powodują niemalże stu procentowe wczucie się w klimat, a jak do tego dodamy nutkę muzyki, to osiągniemy efekt naprawdę piorunujący. Najprościej mówiąc, przenosimy się w czasie do lat 30. Podsumowując, nie nakreśliłem słabych stron filmu, bo jak dla mnie są one tak małe, że nie mają wpływu na opinie i ocenę. Jest to wręcz ideał, który mimo małego stażu zaliczam już do klasyki dramatu i ambitnego kina. Także jeśli lubisz inteligentne filmy, przedstawiające prawdziwe problemy naszego świata, oprawione niesamowitą obsadą i bardzo realnym klimatem, to "The Great Debaters" na pewno Ci się spodoba.