Recenzja filmu

Looper - Pętla czasu (2012)

Filmów poruszających tematykę podróży w czasie czy chociażby tych o przyszłości powstało już całe mnóstwo. Jednak takiego jak film Riana Johnsona jeszcze nie było. ''Looper: Pętla czasu'' przedstawia chyba najbardziej przerażającą wizję przyszłości, w której władzę objęła mafia, przepełnione bezwzględnością i brutalnością. Historia z początku może wydawać się chaotyczna, trudna do zrozumienia, gdyż w ciągu pierwszych kilkunastu minut naprawdę sporo się dzieje. Ale później z łatwością można się już zorientować o co chodzi i dlaczego wydarzenia obierają taki, a nie inny kierunek. Mimo wszystko to nie oznacza, że reżyser pozwala widzowi się nudzić. Oprócz bardzo ciekawą fabułą pojawia się i świetna obsada, m.in.: Joseph Gordon-Levitt, Bruce Willis, Emily Blunt, Jeff Daniels i Noah Segan.

Głównym bohaterem filmu jest Joe. Młody mężczyzna prowadzi niezbyt normalne życie – to płatny zabójca, który niemalże każdego dnia wykonuje swoją pracę. Początkowo jego życie przepełniała rutyna. Joe jest jednym z tzw. looperów, któremu mafia przysyła z przyszłości ''niewygodne osoby'', których musi się pozbyć. Jego zadanie wydaje się banalnie proste. Ma pojechać w określone miejsce, poczekać na odpowiednią chwilę, a kiedy pojawi się przed nim mężczyzna z workiem na głowie – pociągnąć za spust. Looper cieszy się stu procentową skutecznością, do czasu gdy nie odkrywa, że mierzy do samego siebie z roku 2074. Gdy jego strzał okazuje się niecelny, jego życie zamienia się w walkę o przetrwanie.

Młody Joe to postać, w którą wciela się utalentowany i mocno ucharakteryzowany Joseph Gordon-Levitt. Bohater zdawał sobie sprawę, że życie loopera nigdy nie będzie długie i szczęśliwe, a konkretniej to kończy się w momencie, w którym przestaje być potrzebny. Wtedy mafia z przyszłości przysyła mu samego siebie z tamtych czasów, z dużą liczbą sztabek złota jako solidną zapłatę. Młody mężczyzna pragnie za wszelką cenę zabić swoją starszą wersję, przeżyć spokojnie około 30 lat, będąc pogodzonym ze świadomością, że jego życie zaczyna zataczać koło, a on sam ma już wyznaczony koniec. Pomimo że Joe z 2044 roku i Joe z przyszłości to jedna i ta sama osoba, ich charaktery, jak i motywy postępowania są zupełnie inne. Starszy Joe to osoba, która – wydawać by się mogło –  zna już dobrze życie i nie zamierza z niego rezygnować. Za wszelką cenę chce nie tylko przeżyć, ale i zmienić bieg wydarzeń, aby móc doczekać się spokojnej starości.

W starszą wersję Joe wciela się Bruce Willis, którego gra aktorska nawet po tylu latach nie zawodzi. Pomimo świetnie odegranej roli, bardziej realistyczna wydawała mi się postać kreowana przez Josepha Gordona-Levitta. Łatwiej  było mi  wczuć się właśnie w granego przez niego bohatera i to ta starsza wersja Joe  – paradoksalnie – bardziej dojrzała, z czasem zaczynała mnie irytować. Może było tak dlatego, że to właśnie bohater, w którego wcielał się Gordon-Levitt, przechodził prawdziwą przemianę, zmienił system wartości, przez co stał się w pewnym momencie bardziej dojrzałą osobą w 2044 roku niż (on sam) trzydzieści lat później. Warto zwrócić również uwagę na Noah Segana, wcielającego się w jednego z looperów, który przez niemalże cały film desperacko pragnie dowieść, że jest godny zaufania i bardzo dobry w swojej pracy. Niestety, nieważne, jakby się starał, jego postać jest pechowa i niemalże każde z jego działań przynosi jakieś niepożądane skutki.

Jedyne, co w filmie nie do końca mi się podobało, to ta część akcji, która dotyczyła małego chłopca. Jego historia była trochę naiwna, a efekty specjalne nie najlepsze. Film nie był wypakowany nimi po brzegi. W ''Looperze'' efekty nie są idealnie dopracowane i nie jest ich specjalnie dużo. Jednak to w niczym nie przeszkadza, gdyż fabuła jest tak ciekawa, że i tak nie mogłam oderwać wzroku od ekranu.

Film ''Looper: Pętla czasu'' to produkcja jedyna w swoim rodzaju, niezwykle pomysłowa, momentami szokująca, ale i skłaniający do refleksji o tym, że tak naprawdę nie wiemy, jak nasze życie będzie wyglądać w przyszłości i kim się wtedy staniemy, a w związku z tym nigdy nie jest za późno na zmianę.