Recenzja filmu

Cloverfield Lane 10 (2016)

Michelle poznajemy w momencie rozstania. Kobieta pakuje swoje rzeczy, a na blacie w mieszkaniu pozostawia jedynie klucze i pierścionek. Nietrudno jest więc zrozumieć, że koniec jest ostateczny. Główna bohaterka zamyka pewien etap swojego życia. Wyrusza więc w poszukiwaniu kolejnego. Nie wie jeszcze, że nadchodzące wydarzenia odmienią jej dotychczasowe życie o 180 stopni.


Kobieta pędzi samochodem w mroku. W pewnym momencie dostrzega we wstecznym lusterku ciężarówkę. Chwilę później Michelle wypada z drogi i traci przytomność. Budzi się w ponurym i nieznanym jej miejscu. Jakby tego było mało, jest jeszcze przykuta do rury. Wtedy zaczyna się rozgrywka, której przebiegu nie sposób przewidzieć. Poznajemy Howarda (w tej roli świetny John Goodman), który przedstawia się jako wybawca zagubionej kobiety. Opowiada jej o sytuacji panującej na zewnątrz schronu. Mówi o ataku chemicznym i toksynach, które zabiły wszystkich, którzy pozostali na powierzchni. Jakim cudem normalny świat został opanowany przez obcych? Jak to wszystko mogło wydarzyć się w tak krótkim czasie? Widz zostaje oszołomiony podobnie, jak sama bohaterka.

Nie wiemy, z kim mamy do czynienia, ani czego od nas oczekuje. Nie mamy pojęcia, gdzie bohaterka się budzi. Zostajemy przytłoczeni nadmiarem informacji. Na dodatek wszystko zaprzecza słowom Howarda. Jak wierzyć komuś, kto, choć rzekomo uratował Twoje życie, kompletnie zepsuł pierwsze wrażenie? Nie jesteś w stanie zweryfikować jego słów. Jesteś więźniem bez drogi ucieczki.

Okazuje się, że Michelle i Howard nie są sami. Trzecim towarzyszem niedoli okazuje się Emmett, który ślepo wierzy wszystkim słowom podejrzanego gospodarza. Główna bohaterka nie jest jednak tak łatwowierna i szybko postanawia podzielić się swoimi wątpliwościami z nowo poznanym gościem. Razem zaczynają weryfikować wersję przedstawioną przez gospodarza. Akcja przyspiesza jeszcze bardziej.


Od samego początku filmu, czyli opuszczenia domu, podróży przez mroczne pustkowia i niepokojącej sceny na stacji benzynowej, wszystko naprawdę trzyma widza w napięciu. Niepewność potęguje się jeszcze, gdy Michelle budzi się w ponurym pomieszczeniu. Przez całą opowieść widz podąża za główną bohaterką. Rozumie jej wątpliwości i tak jak ona, chce dowiedzieć się, o co właściwie chodzi. Wraz z Michelle, krok po kroku odkrywa nowe fakty, które na przemian potwierdzają i zaprzeczają teorii przedstawionej przez Howarda. Każdemu jej krokowi towarzyszy strach i ryzyko, że spisek zostanie odkryty. Nikt nie jest w stanie przewidzieć reakcji rzekomego wybawcy.

Trachtenberg w pierwszych minutach chwyta widza za gardło i nie puszcza prawie do końca. Prawie, ponieważ później każdego dopaść może złość i rozczarowanie. "Cloverfield Lane 10" jest idealnym przykładem genialnego thrillera, który zostaje doszczętnie zrujnowany przez zakończenie. Może komuś takie rozwiązanie przypadnie do gustu. Fani dobrych thrillerów, trzymających w niepewności do ostatniej sceny, będą raczej mocno rozczarowani. Przyznaję, że zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło. Niestety, bardzo negatywnie.

Niezaprzeczalnym atutem filmu jest aktorstwo. John Goodman świetnie prezentuje się w roli nieprzewidywalnego Howarda. Mary Elizabeth Winstead również genialnie przedstawiła targające jej bohaterką emocje. Wszystkie niepewności i lęki przedstawiła na tyle przekonująco, by widz był skłonny wczuć się w jej położenie. John Gallagher Jr. jako Emmett, choć być może nie wniósł do fabuły zbyt wiele, swoim występem dopełnił drugiego planu, który bez jego obecności, byłby raczej nudny. Nie można także zapomnieć o występie Bradleya Coopera. Niestety nie pojawił się w filmie, ale chociaż przez chwilę mogliśmy usłyszeć jego głos podczas rozmowy telefonicznej mającej miejsce tuż przed początkiem ciągu dramatycznych i nieprzewidywalnych wydarzeń.


Jeżeli szukacie trzymającego w napięciu thrillera, "Cloverfield Lane 10" jest idealną propozycją. Dla wszystkich, którzy chcą uniknąć wielkich rozczarowań, lepiej byłoby, gdyby seans zakończyli 20 minut przed końcem. Ostatnia sekwencja moją ogólną ocenę obniżyła aż o 3 oczka. Byłam naprawdę rozczarowana. Wszyscy przygotowani na niedorzeczne rozwiązania nie powinni jednak zbytnio cierpieć. Wszyscy ci, którzy nie są przygotowani na wielki szok, muszą liczyć się z niesmakiem, który prawdopodobnie będzie jedyną pozostałością po seansie.