Rewelacja!!

Po pierwsze: serial unika grzechu głównego wielu produkcji, jakim jest przedramatyzowanie. Bohaterowie zachowują się wiarygodnie, zgodnie ze swoimi charakterami, spójnie. Pokazanym problemom (samotność, uzależnienie, itd.) nie towarzyszy cała ta drama i sterta irytujących bzdur obecnych w tak wielu produkcjach. Gdyby nie to że historia nie mogła się wydarzyć naprawdę w dokładnie takich samych detalach to jak najbardziej mogła się wydarzyć naprawdę "w ogóle". Bardzo rzadko można powiedzieć takie zdanie o wielu innych serialach czy filmach opartych na fikcyjnej historii.

Po drugie: temat. W tym serialu głównym bohaterem są szachy i to jest piękne. Ktokolwiek zrobił ten serial musi kochać szachy, i tą pasję i miłość do szachów przepięknie przelał na bohaterów. Każdy widz tego serialu który ma w sobie choćby drobny sentyment do tej wspaniałej gry natychmiast doceni kunszt jaki włożono w przedstawienie nie tylko samej gry w szachy (na potrzeby posuwania fabuły do przodu) ale całej otoczki, kultury szachowej i w dodatku wszystko to zrobiono w kontekście lat 60-tych, co finalnie tworzy fantastyczny klimat. Bohaterowie - szachowe 'nerdy' - cały czas grają w szachy, gadają o szachach, czytają o szachach, analizują partie. I nie jest to ani na jotę nudne.

Po trzecie: super warsztat. Gra tu wszystko: scenariusz, aktorstwo, scenografia. Kwestie w tle, takie jak problemy segregacji rasowej, seksizm, rewolucja seksualna, starcie ideologiczne itd. są obecne ale nienatrętne, ukazane czasem z humorem, bez nadęcia i patosu, bez przedramatyzowania.

Po czwarte: miniserial. Historia opowiedziana w 7 odcinkach i koniec, bez tej tasiemcowości która psuje tak wiele obiecujących seriali. Jest to moim zdaniem najlepsza formuła, seriale które "dopisywane" są na bieżąco i rozwlekane z sezonu na sezon mają zawsze nieuchronnie jakiś problem ze storytellingiem. Format miniserialu pozwala uniknąć tego rodzaju problemów i dziwię się że nie jest częściej stosowany.