Co do drugiej kwestii, to Winters w czerwcu '44 był porucznikiem, a dokładniej awans na "First Lieutenant" otrzymał już w '43 roku.
W '42 ukończył szkołę kandydatów na oficerów, po której otrzymał stopień "Second Lieutenant", czyli po polsku jest to odpowiednik podporucznika. Tak czy owak, już wtedy był oficerem (młodszym).
Już w lipcu '44 został kapitanem i dowódcą kompanii, a w marcu '45 zostaje oficjalnie majorem. To tak w skrócie, bo podczas wojny różne nadzwyczajne rzeczy się działy (nawet przed inwazją Winters miał rożne przygody, jak to zostało pokazane w serialu, np. został oficerem kantynowym). Generalnie rzadko zdarzały się podczas wojny spektakularne awanse z pominięciem kilku stopni, ale nie jestem ekspertem w tej materii ;)

W takim razie coś zdrowo pokręciłem. Wydawało mi się, że Winters szedł od samego dołu hierarchii.

Mnie też się wydawało, że Winters zaczynał od szeregowca. Scena z dawnym dowódcą, który po awansie nie chce mu zasalutować, jest wymowna.

cos słabo oglądaliście ten serial

Dlaczego obrażasz ludzi?

Specjalnie założyłem konto, postaram Ci się to opisać po kolei.

1. Scena prawdziwa, opisana w książce Ambrose'a. Jednego niemca zobaczyli jak nieświadomy poszedł załatwić potrzeb\e numer dwa na polankę. Wtedy, z tego co opisano w książce była dosyć duża mgła, więc i Amerykanie się gubili, jak i szkopy. Oczywiście Niemca wzięto do niewoli. Druga scena to ta, jak wpadli na żołnierza szkopskiego w okopie. To też jest prawdziwe, tylko w filmie trochę to zmienili, w oryginale szwab spytał jednego z żołnierzy" "czy to ty, Hinkel?" - w odpowiedzi zdziwiony jankes zaczął uciekać i rzucać bluzgami we wroga, koło którego nieświadomie stał.

2. Winter miał dosyć burzliwe losy, pamiętaj, żę po D-day został dowódcą kompani E, później zastępca dowódcy batalionu, więc mógł tak wysoko awansować. Zresztą kolega wyżej dobrze to wytłumaczył.

3. Blithe, o ile dobrze pamiętam został cudem wyleczony przez Wintersa po ataku na Carentan, było to wspomniane w książce. To, że nie widział było efektem szoku po walce.

4. To też normalka. Amerykanie dostali oczywiście zakaz kontaktu poza służbowego z Niemcami, ale nikt poza którymś z oficerów ( nie pamiętam dokładnie jak on się zwał) tego nie przestrzegał. W książce jest dosyć mocno nakreślone, że jankesi brali się często za samotne niemieckie kobiety. Często przekupywali je za papierosy, czekolade i ogólnie swoje racje żywnościowe. Ciekawostką jest, że "zabawiali" się także z dipiskami, czyli kobietami z obozów pracy ( nie chodzi tutaj o te żydowskie, ale takie gdzie przebywały np.: Polki. Na to mieli akurat pełne przyzwolenie.

5. Tu akurat jest fajne pokazane to z dwóch stron, Niemcy też mocno razili Amerykanów artylerią, dajmy na to pod Bastogne, gdzie Joe Toye i Guarnere stracili po jednej nodze.

Nie czytałem tej książki. Mam za to "D-Day". Strasznie długa, mętnie napisana i często te same wydarzenia wracają w formie opisów podanych przez innych uczestników. Z tej książki pełnymi garściami czerpał Spielberg.

Skoro wspominasz o kontaktach Amerykanów z kobietami, które były na Niemczech na robotach, to ciekawi mnie, czy zdarzyło się którejś Polce zajść w ciążę i urodzić małego Amerykanina już w Polsce. Biedne dziecko pewnie nigdy się nie dowiedziało, że straciło bezpowrotnie szansę na lepsze życie w wolnym świecie. W mojej rodzinie krążyły zdjęcia i opowieści o sąsiadce, która swego czasu zadawała się z Niemcami. Wstyd jak cholera. Za to przynosiła do domu pończochy, kawę, słodycze. Nigdy jej nie ogolono.

Winters jest postacią fascynującą. Dla mnie taki żołnierz "Zero". Pozbawiony wyrazistej osobowości, idealny charakter, nie laluś, nie cham, zrównoważony, ludzki, inteligentny. zawsze blisko podkomendnych, gotów do narażenia własnego życia, szanowany przez młodszych. Ma tyle cech, zwłaszcza pozytywnych, że do dziś nie wierzę w jego istnienie. Zupełnie jakby ta postać uosabiała najlepsze cechy, których oczekuje się od dowódcy polowego.

To żałuj, o na podstawie książki "Kompania Braci' powstał serial. Tam masz dużo rzeczy opisanych kropka w kropka jak w filmie. No i są komentarze weteranów, podobnie jak w filmie. George Luz, ten który parodiował różne głosy zabrał jednego Polskiego chłopca z tego obozu i z tego co pamiętam chłopak jeździł z nimi, amerykanie się nimi opiekowali. Co po wojnie się z nim działo, nie było napisane lub nie doczytałem.

A no nie ma się co dziwić, faktycznie nie słyszałem, żeby u nas często tak postępowano z kobietami jak np .: w Holandii. Tak czy siak u nas AK wymierzało wyroki śmierci na konfidentów, ludzi którzy współpracowali z sowietami, więc co kraj to obyczaj ( oczywiście popieram w pełni to działanie).

Winters był przede wszystkim opisany przez autora licznych wywiadów z nim, jak i kolegów z kompanii jako ktoś bardzo spokojny. Podobno nawet nie potrafił podnieść ręki na dogorywające zwierzę, by je dobić. Tak czy siak, po drugiej stronie barykady masz Speirsa, który jest dla mnie świetnym przykładem dowódcy o typowo bojowym, wręcz hollywodzkim charakterze. Ogólnie poza nimi dwoma to kompania E miała pecha do dowodzących, najpierw jeden zginął lecąc samolotem podczas D-day, drugi został postrzelony przez swojego żołnierza, no i ostatni spieprzył sprawe podczas ofensywy w Ardenach. Za to podoficerów, którzy byli kręgosłupem kompanii mieli wybitnych i zdolnych do licznych poświęceń, choćby banalny przykład Toye'a i Guarnere.

No tak. Ten serial to przede wszystkim opowieść o podoficerach i szeregowcach. Ze wskazaniem na podoficerów.

Dziwiła mnie też głupota młodych chłopaków. Dużo czytałem o łaszeniu się na lugery. Nie wiem, czy to prawda, ale już po pierwszych tygodniach walk we Francji mieli zakaz zabierania niemieckim oficerom lugerów, ponieważ Niemcy, co już jest potwierdzone, rozstrzeliwali na miejscu każdego posiadacza lugera. W życiu nie przyszłoby mi do głowy, aby zabrać sobie szkopowi taki pistolet. Zresztą podczas powrotu do Stanów żołnierze byli raczej sprawdzani, a już na pewno zabierano im broń. Te lugery są kilka razy strasznie wyolbrzymione. Ale w D-Day autor tak samo opisuje fascynację tym przeciętnym pistoletem. Miał on jednak dużą, jak na pistolet w tamtych czasach, prędkość wylotową pocisku.

Po pierwsze to byli młodzi, po drugie nie mieli jeszcze doświadczenia, po trzecie w tedy był w śród nich szał na niemieckie pamiątki nie tylko na lugery.
W książce uczestnicy tych wydarzeń wypowiadają się ze mając więcej doświadczenia nie odważyli by się na takie brawurowe wybryki.
A co do powrotu z pamiątkami to nie mieli raczej problemów ich przemycić, raczej nie sprawdzali dokładnie bagaży żołnierzy powracających z wojny, poza tym czytałem ze mogli je po prostu wysłać pocztą do domu.

Niesłychane. Wiem, że z Iraku i Afganistanu żołnierze przywozili różne zakazane przedmioty, ale nie miały one charakteru militarnego. Jak byłem mały, chciałem mieć amerykańskiego Thompsona. Zresztą do tej pory mi się podobają. Niestety, wybiórczo czytam książki o II wojnie światowej, dlatego pytam.

Dalej czekam na dziwne rzeczy i absurdy dotyczące filmu.

To normalka była podczas każdej wojny, nie ważne z której strony. Tak to jest, i Ci których uważamy za "tych złych" i "tych dobrych" wykorzystywali i gwałcili często nie patrząc na to kim jest kobieta :P

odc.5 - "Crossroads". Winters samotnie atakuje wzgórze i przez moment wpatruje się w młodego Niemca - znał go?

To nie było wzgórze, lecz wał, za którym był cały oddział Waffen SS. Myślę, że go nie znał. To byłą taka filmowa wiwisekcja. Wintersa to gryzło. Widać, że Niemiec uśmiechnął się do niego na początku. Nie wiem, czy ze strachu, czy był to tik. Zastanawiał się, czy mógł nie pociągnąć za spust. W końcu ten chłopak nie miał broni. Winters wykonał na nim frontową egzekucję.

Chodziło raczej o sam fakt, że Niemiec pewnie nie miał nawet osiemnastu lat, stał nieruchomo i nie celował do niego. I nie było to w ogniu walki, wszystko odbywało się w ciszy i Winters miał moment, żeby się nad tym zastanowić. Cała sytuacja stała się bardziej osobista, niż kiedy wszystko dzieje się w ułamkach sekund i nie masz czasu na takie przemyślenia. Tym bardziej, że Winters wydawał się w całym serialu bardzo wrażliwym człowiekiem.

Ja inaczej tę scenę odczytałem. Winters spojrzał w dół. Zobaczył Niemca - bez broni. Zawahał się. Tamten wykonał taki gest rękami, który dla mnie oznaczał mniej więcej: "no co będziesz tak stał? jak tak - to ja zaraz wydrę mordę". Winters nie chciał tracić elementu zaskoczenia i pociągnął mu serię, dając tym samym sygnał do ataku.

Tylko że tę scenę nakręcono i zmontowano tak, aby na pierwszy plan wysunęło się zdziwienie i uśmiech tego młodego Niemca.

Być może niemiec nie poznał że to amerykanin, zobaczył tylko sylwetkę żołnierza, więc się uśmiechnął myśląc że to kolega, potem kiedy dotarło do niego z kim ma do czynienia zmienił mu się grymas, tak to widzę :)

Też tak mogło być.

Scena ta pokazuję,realia wojny, zabijaj lub giń, po przeskoczeniu wału ,niemiecki żołnierz został zaskoczony przez Amerykanina, który chwilę się zawachał, widząc młodego Niemca ,a ponieważ była to wojna, a na szali wisiało , życie podkomendnych , zastrzelił go , uśmiech przechodzący w grymas, wskazuję ,że uświadomił sobie że zaraz zginie, wojna jest okrutna, a on był z wafen ss, to byli fanatycy,
scena pokazuję że dowódca ,potrafił podjąć trudne decyzję, (która ciążyła na jego psychice), ale w obliczu walki liczył się tylko oddział i to żeby wrócili do domów ,dla tego był wybitnym oficerem dbał przędę wszystkim o żołnierzy

Podbijam temat. Co do kontaktów seksualnych Amerykanów z Niemkami już po zawieszeniu broni, to było to nagminne. Było potem z tym trochę problemów, bo żołnierz chciał zabrać wybrankę do USA, a władze nie pozwalały.

a propos kontaktów z kobietami, cytat z książki:
"Panienki, du**czki, szp*ry, materace, zdziry, spódniczki, cichodajki, k**iszony, c**ki
- oto co królowało w umysłach naszych chłopców. Kucharze mieli utrzymanki, plutonowe
ogiery nie wychodziły ze stodoły, McCreary posuwał jakąś męŜatkę w mieście, Reese
zainstalował swoją u siebie na kwaterze i nie musiał wychodzić, Carson Ŝywił piękną,
wykształconą polską blondynę (z którą się potem oŜenił), szarŜe plutonu kaŜdy wieczór
spędzały w obozie dipisów, a chłopaki co wieczór biegali do Zell am See, miasta
najpiękniejszych dziewczyn w Europie, by z opalonymi blondynkami realizować swoje
najbardziej wyrafinowane fantazje. Po trzech latach ciągłego gadania o bzykaniu nareszcie
mieli okazję zrealizować swoje marzenia, przebierając w kobietach jak w ulęgałkach.
Polityka niefraternizacji poniosła ostateczną i kompletną klęskę."

Jak później doczytałam, owa polska blondyna nazywała się Antonia Puchalska, która wyjechała do USA. Wg angielskojęzycznej wikipedii, był tam jakiś dziwny romansowy trójkąt między nią, owym Carsonem i Speirsem, ale już nie chciało mi się w to wnikać.
Zdjęcia p. Puchalskiej z tego okresu można znaleźć w internetach :)

jeszcze taki fragmencik:
"Dziewczęta nosiły opaski „DP” (zakaz fraternizacji
dotyczył tylko Niemek i Austriaczek, dipiski były spod niego wyłączone. Opaski „DP”, które
miały odróŜniać zwierzynę łowną od zakazanego owocu, były bardzo poszukiwane przez
Ŝołnierzy i wkrótce stały się elementem miejscowego stroju kobiecego na równi ze
sznurowanymi stanikami i filcowymi kapelusikami), ale jak wspomina Foley, „nie spotkałem
tam ani jednej prawdziwej dipiski”."

małe sprostowanie odnośnie "miłosnego trójkąta" - coś mi się musiało pomieszać. z różnych strzępków informacji, z różnych stron jakimś cudem taki wniosek wysnułam, ale raczej nic takiego nie miało miejsca, Speirs przecież ożenił się z jakąś Angielką, urodziło im się dziecko, ale potem pierwszy mąż owej Angielki się odnalazł i ona wróciła do niego.
Sorry za zamieszanie :)

ps. btw, zniknęła mi opcja edycji postów. u Was jest?

Jeśli to ona, to bardzo urodziwa na twarzy. Kto i dlaczego bał się tej fraternizacji z Niemkami?

cóż, to w końcu był wróg :)
ale jak wiadomo, krew gęstsza niż woda, a i owoc zakazany bardziej kusi.
krótki artykuł z newsweeka:
http://swiat.newsweek.pl/dzieci-okupacji,12122,1,1.html

Przeczytałem artykuł. Wynika z tego, że wiele Niemek uprawiało rodzaj miękkiej prostytucji. Nie sądziłem, że skala poczęć jest aż tak duża. Mogę sobie wyobrazić, co znaczyło szukać po kilkudziesięciu latach ojca za oceanem.

To jeszcze nic. W Polsce co dwunasty ojciec wychowuje nie swoje dziecko i o tym nie wie. Tego typu dane otrzymywane są zwykle przy okazji wykonywania różnorodnych badań genetycznych, robionych np. przed transplantacją, gdy zachodzi konieczność sprawdzenia zgodności materiału genetycznego dawcy i biorcy organów. Wówczas okazuje się, że pomiędzy ojcem, a dzieckiem tej zgodności genetycznej nie ma.

To konserwatywna do niedawna Polska. W krajach zachodnich jest pewnie jeszcze gorzej. Nie próbuję wejść w psychikę kobiet. Jednak zastawania mnie czasami, co kieruje kobietami, że pomimo silnych deklaracji, że są nastawione na wierność i wychowanie potomstwa z jednym partnerem, tak często decydują się na skoki w bok?

Też przeczytałem. Ciekawy artykuł. Okazuje się, że zapotrzebowanie na seks jest na co dzień większe niż się nam wydaje. Natura to natura i jej nie oszukasz. Na pięć minut każdy staje się zwierzęciem, szeregowiec i generał, bandzior i święty. Nawet każda cnotliwa babka musi się czasem dobrze postukać.

Ostro. Aż tyle nieślubnych dzieci, albo dzieci bez ojców. Takie czasy. Winny był system. Młodzi, po wojennym stresie. Pewnie były to tak zwane okazje i panny zachodziły, a potem nie wiedziały, co robić.

Nie krempuje cię to jako kobietę? Mam na myßli język, na jaki trafiłaś w książce?

Nawigacja artylerii amerykańskiej bardzo mnie frapuje.

1. W jakiej odległości była przeważnie artyleria? Raczej więcej jak 2-3 km. Pewne nawet 10 km. To niesamowite, że trafiano tak dokładnie. Przecież w "D-Day" mowa jest o tym, że artyleria trafiała w konkretne budynki na zamówienie.

2. Jak taki system działa? Mapa musi być wcześniej podzielona na dokładne sektory, kwadraciki 10x10 metrów, ponieważ inaczej tego ni da się wytłumaczyć. Tym samym systemem tłukli komuchów w Wietnamie.

3. Namierzanie z lornetki to łatwizna dla wyszkolonej załogi. Jednak wydaje mi się, że tylko Amerykanie mieli nawigację za pomocą mapy i podawania dokładnych namiarów na dany kwartał. Tym wyprzedzali Niemców. Dlatego artyleria amerykańska specjalizowała się w strzelaniu precyzyjnym, a brytyjska i niemiecka w ostrzale.

Jak ktoś ma wiedzę na ten temat, to chętnie poczytam.

Wstrzeliwanie artylerii niewiele różni się od tego wykorzystywanego w dzisiejszych czasach, szczególnie mam na myśli procedurę Call for fire. Nie będę wchodzić w szczegóły, niemniej jednak mapa której używali to była tzw mapa kilometrowa (podzielona na kwadraty o boku 1km). Na jej podstawie jesteś w stanie z dokładnością nawet do 1m podać koordynaty. Oczywiście tylko w teorii, bo w praktyce nie jest tak kolorowo. W tej kwestii odsyłam do tzw systemu UTM. A teraz jeśli chodzi o strzelanie to w pierwszej kolejności zawsze na podstawie tego co spływa z pola walki, wykonuje się coś a'la strzelanie wstępne. Jeśli takie, na podstawie samych koordynatow, trafi w cel - to super. Jeśli nie - wtedy poprawiamy. Od tego w serialu były komendy typu np "left 200". Oznacza to tyle co "przesuń ogień w lewo o 200m" - oczywiście jeśli mamy do czynienia z metrami, a nie stopami. Jeśli po korekcie ogień trafia w cel, wtedy pojawia się komenda "fire for effect* co przekłada się na ładowanie srogie bombardowanie terenu. Dwa razy w tym serialu słyszałem że wprowadzenie koordynatow zadziałało za pierwszym razem i któryś z Sierżantow podał właśnie komendę" fire for effect" co oznacza dla artylerii "trafiasz- teraz strzelaj pełną salwę". Wszystko jest do osiągnięcia w krótkim czasie, pod warunkiem że masz bezpośredni kontakt z baterią artylerii.

U mnie dziwnym faktem jest to, że Major Richard D. Winters zawsze będzie mi się kojarzył z Marcin'em Miller'em - wokalistą zespołu Boys :)

Niemcy zawsze atakują ławą, nie próbują infiltracji ani rolowania obrony. Niemieckie czołgi szarżują, wbrew żelaznej zasadzie, że połowa idzie naprzód, połowa stoi i osłania i tak na przemian. O ile u Amerykanów widać jakąś taktykę, to Niemcy prezentują ją na poziomie wczesnej Armii Czerwonej. Nie widać w ogóle amerykańskiego wsparcia z powietrza. Źle mi się oglądało sceny batalistyczne.

Jeżeli masz na myśli atak Niemców z 3 (albo 2 dawno oglądałem) odcinka to jest to zgodne z prawdą. Atak przeprowadzała 17 Dywizja Grenadierów Pancernych SS, która była przeciętną jednostką.

Ciekawe. Nie to, że się czepiam, ale takich momentów, działania niezgodnie ze sztuką, w filmie było więcej. Np. atak na jakiś obóz, czy coś takiego. Niemcy tam się zatrzymali. Żadnych wart, żadnych patroli. Przecież to podstawa, jak wykopanie latryny... Prawie na samej linii frontu. Amerykanie się podkradają i rozwalają Niemców, którzy biegają w kółko jak mrówki. Jak dla mnie nie do pomyślenia. Coś nie czuje tego, ale to tylko moja subiektywna ocena.

dla mnie ten film to zwykła amerykańska propaganda (pewnie książka tak samo)