nie wiem czy to idealny romans, kiedy oboje mają rodziny ktore oklamują. Ale historia fajna, tak jakby przeznaczenie czy coś (pierwsza zdrada dla obojga)... Od początku (1- 4 odcinka) podobały mi się ich podzielone role. W rozdziale Noah, on widział ten romans ze swojej, męskiej perspektywy. Zaś w rozdziale Alison, już to zostało pokazane od strony kobiety, która nie uwiodła lecz została uwiedziona. W piątym i szóstym odcinku te dwie perspektywy zlewają się w jedną -jak dla mnie- i już idziemy do innego wątku - narkotyki Cole'a.

Raczej nie przeznaczenie a splot sprzyjających okoliczności. Znaleźli się w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie, chociaż nie zaprowadziło to do niczego odpowiedniego.

natalien 88: "W piątym i szóstym odcinku te dwie perspektywy zlewają się w jedną -jak dla mnie- i już idziemy do innego wątku - narkotyki Cole'a."

Trochę mnie to rozczarowało. Jakby nie można było opowiedzieć ciekawej historii koncentrując się wyłącznie na ludzkich relacjach, tylko trzeba dodać do tego jakieś sensacje (narkotyki, morderstwo).

Osobiście nie wierzę w przeznaczenie i powiedziałabym raczej, że oboje podążyli za swoimi egoistycznymi chęciami (ale co ja tam wiem o romansach, jestem nudną wierną żoną ;-)).

Nudne, wierne żony zawsze będą miały słabość do nudnych, wiernych mężów i nudnych stałych związków, bo wiedzą, że nie ma nic lepszego niż bycie razem na dobre i na złe:). Noah ma taką fajną żonę...

pewnie tak, a jesli juz o romansach mowa, bez zabijania o" ludzkich relacjach" w filmie : "Pożądanie" (ten tytuł jest dla mnie na wyrost) http://www.filmweb.pl/film/Po%C5%BC%C4%85danie-2014-684133

Muszę zobaczyć. Chociaż mimo dużej urody, Sophie Marceau jakoś nigdy mnie w filmach nie przekonuje.

A Noah faktycznie ma fajną rodzinę, powinien się na niej skupić (i na młodszych dzieciakach). Jakoś nie brzmi wiarygodnie, gdy prawi morały swojej córce o praworządnym życiu, kiedy sam robi, co robi ;).

Drogie Panie, oczywiscie z moralnego i logicznego punktu widzenia Noah powinien skupic sie na swojej rodzinie, ale w pewnym stopniu jego aktualne zycie popchnelo go do tego romansu. Znajduje sie nieustannie pod presja zony i jej rodzicow, ktorzy finansuja nauke jego dzieci. Poza tym dochodzi do tego fakt, iz nie osiagnal w zyciu sukcesu, na ktory tak liczyl, poprzez co jego ambicje sie nie spelnily. Temu czlowiekowi zycie nie udalo sie tak, jak sobie tego zyczyl i znajduje sie wsrod ludzi, ktorzy go nie rozumieja. Ten romans to nic innego jak ucieczka od otaczajacej go rzeczywistosci.

ale aby wydać na hotel hajs teścia już nie śmierdział

Też jestem trochę zawiedziona, że z historii romansu dwojga ludzi (dość banalnej historii, ale niebanalnie i nastrojowo opowiedzianej) zaczęła się sensacja z morderstwem (chyba Oscara?) w tle. Boję się że drugi sezon będzie bardzo na siłę, chyba że już totalnie pójdą w narkotyki, zabójstwa, a z tytułowego romansu zostanie śledzenie/prześladowanie Noah przez byłą kochankę.

Bardzo dobry serial, świetnie zagrany z ciekawym zabiegiem opowieści tej samej historii z dwóch innych perspektyw.

To nie tylko historia, świetnie opowiedzianego romansu, a tajemniczego morderstwa w tle, opowiedziana w nowatorski, dualny sposób poprzez wspomnienia mężczyzny i kobiety. Samo obserwowanie tych różnic przyciąga uwagę - nie tylko ubrania, wystrój, zachowania ale co dla kogo w tych wspomnieniach było ważniejsze. Na pewno romans ten nie jest idealny, a raczej tragiczny. Niby małe, senne miasteczko kryjące swoje sekrety (śmierć, narkotyki).

Oglądając pierwszy odcinek myślałam, że z tych dwóch "wersji" prawdziwa jest wersja Noah, a Alison opowiada w inny sposób, za względu na problemy z psychiką (wstrząs psychiczny, depresja itp), później byłam przekonana, że jednak wersja Alison jest tą właściwą, a wersja Noah to po prostu fabuła jego książki (duże "podkoloryzowania", bardziej dynamiczne i "sensacyjne" akcje). Po obejrzeniu całego sezonu (w dwa dni, bo wciągnął mnie niesamowicie ;) jest to moim zdaniem po prostu opowieść dwojga ludzi z ich własnej perspektywy - widać wyraźne przeciwieństwa postrzegania świata między kobietą a mężczyzną, poza tym jest to opowiadane po latach - pamięć lubi nas zwodzić, czasem nie pamiętamy tego, co było naprawdę, ale to co sami zachowaliśmy w naszym mózgu - niekoniecznie musi to być idealnie zgodne z prawdą (spróbujcie spotkać się w gronie osób pamiętających jakąś imprezę, bądź zdarzenie sprzed lat - gwarantuję, że gdyby każdy z Was opowiadał jak ją pamięta, byłoby to kilka różnych wersji - przynajmniej w detalach).