Cóż, na pewno 5. sezon był potrzebny i serial zakończono w idealnym momencie - wiele osób na etapie końca 3. sezonu lub pod koniec 4. zarzucało twórcom, "po co to ciągną" i "co ma być niby dalej". Istotne wątki fajnie domknięto.

Od połowy sezonu bardo dużo było emocji (i nie mówię o wątku pożaru). Dialogi naprawdę świetnie napisane i bardzo wiarygodne psychologicznie. To pierwszy serial, w którym zauważyłam tak dobrze podbudowane psychologicznie postacie, które zachowują się konsekwentnie w stosunku do tego kim są. W przypadku filmu to nie trudne, bo czasu i wątków jest dużo mniej, a 51 odcinków to nie lada wyczyn.

Wątek "mee too" był świetny pod względem tego, że w usta bohaterów włożono argumenty kilku stron sporu, nie sympatyzując z żadną z nich. Kwestie dialogowe naprawdę godne nawet publikacji nawet w formie jakiegoś felietonu. Nie wiem, dlaczego nie zaznaczono choćby dwoma zdaniami, co dalej się stało z produkcją, premierą książki oraz czy był jakiś pozew o molestowanie od byłej współpracowniczki Noah.

Ja nie tęskniłam za Alison, bo szczerze brzydziłam się tą postacią, ponieważ utożsamia mnóstwo cech i zachowań, których nienawidzę. Scena jej zabójstwa była dla mnie w jakiś sposób satysfakcjonująca - wiem jak dziwnie to brzmi ;). W 5. sezonie przestałam brzydzić się Noah jak wcześniej, bo w końcu podjął działania, żeby stanąć na nogi ze swoim życiem, zaczął na poważnie rozliczać się z przeszłością i przestał działać destrukcyjnie w stosunku do wszystkich dookoła i w stosunku do samego siebie.

Helen w 5. sezonie potwierdziła moje wcześniejsze odczucia, że to najlepsza postać, najbardziej racjonalna, odpowiedzialna, empatyczna, ale i stanowcza. Cieszyłam się, że na ślubie pojawił się Martin, bo trochę irytowało mnie to, że bohaterowie w ogóle prawie o nim nie rozmawiali, nawet nie zainscenizowano żadnej niby-rozmowy między rodzicami lub rodzeństwem a Martinem. Rozumiem, że aktor się wycofał z serialu i sprytnie umieścili jego postać w jakiejś akademii, ale bardzo nienaturalne by było, gdyby nie pojawić się na weselu siostry.

Podobały mi się sceny z A. Helen i jej indyjską "teściową", B. z Whitney i fotografem, z C. Sierrą i jej matką oraz D. związane z Sashą i jego córką. Przeciwne strony przedstawiały przeciwstawne "wersje wydarzeń" i przeciwstawne ich interpretacje, inną filozofię życiową, co jest bardzo spójne z założeniem serialu, że każdy ma swoją prawdę i widzi wszystko poprzez filtr własnych przekonań, charakteru, oczekiwań.

Właśnie, te sceny Helen z "teściową", Sierrą i matką itd. były świetne, bo pokazane na zasadzie ogromnych kontrastów, ale bez faworyzowania żadnej ze stron, właśnie to jest najmocniejsza strona tego serialu :)

Postaci Alison chyba większość widzów nie lubiła... Nawet czytając to forum to większośc opinii była bardzo krytyczna wobec niej. I w sumie słusznie, bo jej postać trochę źle poprowadzono.. Ja jednak mam caly czas przed oczami tą tajemniczą, intrygującą, przepiękną Alison z pierwszego sezonu i choćby nie wiem co złego robiła to i tak kibicowałem jej do końca :)

Kurcze, finał obejrzałem już tak dawno, a wciąż mi sie zdarza myśleć o tym serialu. Heh.

A w kwestii córki Cola i Alison, to przykre strasznie, że stała się taka jak matka: bardzo niesympatyczna, (auto)destrukcyjna, skupiona wyłącznie na sobie, niestabilna, nieprzewidywalna osoba, która potrafi tylko krzywdzić całe otoczenie, kierować się samymi emocjami i popędami, żyć bez żadnego planu. Okropna osoba. To strasznie niesprawiedliwe, że trafił jej się taki porządny mąż i zainteresował się, a nawet zaproponował dłuższą relację w miarę poukładany facet - syn Sierry. Podobał mi się "zwrot akcji" z nim.

Wg mnie jedno z najlepszych zakończeń serialu. Właściwie wyżej oceniam jedynie Six Feet Under.. Wątek Joannie na początku wydawał się wciśnięty na siłę, ale ostatni odcinek pokazał, że twórcy dobrze wiedzą co robią.
Co do niedokończonych wątków. Myślę, że potraktowano je tak bo po prostu one nie były główną częścią serialu.

Jeśli chodzi o niedokończone wątki to zastanawia mnie co Noeh robil w Lobster? Został w Montauk po slubie corki, ale zdziwiło mnie to, że jest właścicielem tego lokalu. Właściwie nie wiadomo co z Helen sie stało. Nie wspominając już o jego dzieciach.
Na cmentarz chodził do Alison? Tak na dobrą sprawę od momentu kiedy poszedł siedzieć ich wątki się rozeszły. Nawet nie był mocno przejęty jej śmiercią.
Nierozwiązany wątek molestowania co prawda nie był główną częścią serialu, ale dość głośno o tym było w ostatnich odcinkach więc zdziwiłam się, że nagle temat ucichł. Ale sprawa chyba nie trafiła do sądu? Chodziło tylko o rozgłos i dalej miało sie to raczej nie posunąć. Przynajmniej tak to sobie tłumaczę.

Fakt, to że Noah został właścicielem Lobster Roll to trochę naciągane - tym bardziej że Montauk było przedstawione w tym czasie jako opuszczone miasto (co dziwne, nadal jeździły tam pociągi bo przecież Joanie dotarła ta pociągiem xD). Ale myślę że chodziło bardziej o takie zakończenie dla jego postaci, żeby pozostał w tym miejscu, od którego wiele się zaczęło. Co do Helen to był przez chwilę pokazany jej grób, więc wniosek jest jeden. Co ciekawe Helen zmarła tego samego dnia co jej zgryźliwa matka bo oba groby były obok siebie i data śmierci była ta sama i wydaje mi się że babka dożyła setki, ale Helen szkoda...

Małe sprostowanie: Helen i jej matka zmarły w tym samym roku (2051), ale niekoniecznie tego samego dnia. Nie wiem skąd mi się to wzięło że to był ten sam dzień.

Faktycznie, gdzieś mi to umknęło. Ale pewnie nie przypadkowo zmarły w tym samym roku. Może miały jakis wypadek? Może miało to związek z psującym się światem?
Ale z drugiej strony. Obie miały już swoje lata chociaz jej matka faktycznie musiała mieć już z setę więc może medycyna poszła też mocno do przodu?
Zbyt słabo skupiono się na tym wątku Joanie. Wątek z Benem jakoś słabo został zakończony. I brakowało Cole'a. Cały sezon czekałam aż go pokaza xd Myślałam że pojawi się w rozdziale z Joani ale tam go już uśmiercili. Nie wiem też czemu nagadał jej głupot o Alison skoro sam nie wierzył w jej samobojstwo. Nie chciał też zabierać jej praw do opieki nad Joani. Tak na prawdę on w nią najbardziej wierzył. Nie czaje tego.

Zmarły w tym samym roku, a zatem Helen nigdy nie uwolniła się od obecności swojej matki..

O tym samym pomyślałam, jak zobaczyłam te daty śmierci!