możeliwe spoilery!


Ojezusmaryja,
Wydawało by się, że w kraju takim jak Polska nie może wydarzyć się nic. Nic poza kolejnymi nieudanymi powstaniami i żałobnymi mszami na ołtarzu ojczyzny. Że w tym kraju jedyne co może zawrócić w głowach to samogon pędzony z najważniejszego strategicznego surowca, którym są ziemniaki.
A jednak, przytrafiła mam się Młoda Polska wywołana modą europejską. Epoka ta to w pewnym sensie początek homogenizacji europejskiej kultury i wstęp do powstania popkultury.
To, że w Polsce przytrafiła się taka epoka jest co najmniej ciekawe i zaskakujące ale jeszcze bardziej ciekawe jest pojawienie się nacięcia na ciele społeczeństwa, jakie wywołała. Postępowe a dzisiaj powiedzielibyśmy liberalne poglądy, nonkonformizm, oderwanie od społeczeństwa, pogarda dla kapitalistycznego etosu pracy, wywoływała nie mniejszy szok w przeciętnym krakowskim everymanie niż dzisiaj, para mężczyzn całujących się na głównym Placu miasta. Na mowę nienawiści artystów, filistrzy odpowiadali tym samym. Między nimi występował dwustronny rodzaj pogardy przypominający relację między twórcami disco-polo a ich odbiorcami. I o tym właściwie jest ta opowieść.
Wszyscy Ci, którzy szukają przybliżenia ludzkiej strony poszczególnych twórców młodopolskich mogą poczuć się rozczarowani. Wyspiański, czy Boy są postaciami epizodycznymi. Ważnymi ale jednak tylko elementami. Bardziej wyraziste są kreację Bałuckiego i opowieść o jego klęsce oraz Relskiego, który uosabia niespełnionego artystę, uginającego się pod ciężarem rzeczywistości. Artyści nie są ludzcy bo tacy być nie chcą. Serial obnaża hipokryzję twórców tego okresu, którzy z jednej strony mówią o natchnieniu i przemawiającej przez nich poezji a z drugiej są zachowują się w sposób prosty i często nie godny. Wielkość ich kończy się na słownej masturbacji.
To serial przede wszystkim o kobietach. Opowieść o ich próbach emancypacji. Walką ze stereotypami i z góry narzuconym patriarchalnym porządkiem. Przydzieloną zgodnie z uwarunkowaniami kulturowymi rolą społeczną.
Andrzej Wajda feministą? W 1980, feminista kojarzył się pewnie jedynie z onanistą. Więc to chyba zbyt daleko posunięta teza.
Dominującym rodzajem narracji jest opowieść o kobiecie wywodzącej się z kapitalistycznego mieszczaństwa, znudzonej szarą codziennością, próbującej się z niej wyrwać, sięgając po zakazany owoc sztuki. Zakochana ona jest w artyście będącym uosobieniem projekcji jej umysłu o lepszej rzeczywistości. Zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem jej producenci- w osobach rodziców o konserwatywnym nastawieniu, chcą wydać ją za podstarzałego mężczyznę, który zapewni jej pewną przyszłość. Czytaj, dom czyli miejsce gdzie będzie mogła spędzać czas opiekując się dziećmi. Tak zawiązuję się konflikt. Jak to się zwykło pisać- zwłaszcza w wysokonakładowej prasie- rodem z greckiego dramatu.
Wszystko kończy się źle jak przystało na nie koniecznie dobra ale prawdziwą rzeczywistość.
Warstwa dokumentarna jest bardzo rozbudowana. Można mieć ważnienie, że mamy do czynienia z prawdziwą fikcją. Na ekranie w kolejnych odcinkach pojawiają się powstańcy roku '68, rewolucjoniści roku 1905, polscy socjaliści aż po legionistów 1914.

Wpływ na takie obrazowe tego okresu ma dobór tekstów na podstawie których powstała ta adaptacja. Wybrane zostały dramaty, twórców krytycznie odnoszących się do nowych trendów oraz do całej rzeczywistości. Najbardziej młodopolskim odcinkiem wydaje mi się odcinek drugi. Na podstawie 'Sezonowej miłości'.
„Z bigiem lat..” to serial ale nie w dzisiejszym tego słowa znaczeniu. Chociaż można uznać fabułę za liniową to daleko jej do współczesnych amerykańskich produkcji. Na początku trochę trudno przyzwyczaić się do tego sposobu rozwijania wydarzeń. Ale gdy już to zrobimy możemy zanurzyć się w ciekawej rzeczywistości pokazanej w bardzo interesujący sposób. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów młodopolskiej literatury oraz w ogóle literatury.