Gothic to gra, która ma "duszę". Inne gry, mimo iż mają bardzo dużą grywalność, świetne efekty graficzne nie są tak wciągające jak to arcydzieło. Pamiętam, że to moja pierwsza "poważna" gra, w którą grałem. Zawsze kupowałem tylko te wszystkie Cyber Mychy i inne, a to już było coś. Do teraz przypominam sobie, jak starszy o 4 lata kolega miał mi pomóc w naprawieniu kompa i przy okazji przyniósł parę gier, które by mi ruszyły. Miałem jako jedyny, czy jeden z pierwszych osób na moim osiedlu kompa, mimo iż byłem jednym z najmłodszych typków. Wybrałem Gothica i...

Pierwsze odczucia z grą, włączyłem grę, pokazało mi się menu - nie wiedziałem co mam robić, dlaczego w ogóle kursor nie działa, dopiero później zorientowałem się, że trzeba na klawiaturze wybierać. Włączyłem, nawet nie czytałem dialogów w pierwszej chwili, szedłem przez chwilę, aż doszedłem do kopalni, były tam jagody i kilof, nie wiedziałem jak mam to podnieść, klikałem myszką, wszystkimi klawiszami, nic nie dawało. Musiałem lecieć z powrotem do niego zapytać się, jak to można zrobić, kiedy się już wszystkiego dowiedziałem, wtedy zaczęła się zabawa. Początki u Cavalorna, jaką radochę miałem, jak znalazłem tam łuk i jakiś zwój, którym wykończyłem goblina, po prostu nieziemskie przeżycia. W obozie, ten klimatyczny nastrój, powoli się ściemniało, a ja szukałem Diega, mimo iż był w swoim drugim domku w obozie i pytałem co się stało? Czy on zostawił mnie samego na pastwę losu? Rozglądałem się wokół, pełno strażników, cieni, a ja sam - wyrzutek który jedyne co ma, to kilof i ambicję. Przysiadłem obok ogniska, świetna muzyka w tle, kopacze popijający ryżówkę - to były czasy, nie to co teraz...w życiu piękne są tylko chwilę :)

Dokładnie , chyba żadna gra nie wzbudziła u mnie tylu pozytywnych emocji . Do gry gothic aż chce się wracać , za każdym razem odkrywam coś nowego , zawsze wciągnie chociaż wcześniej się ja ukończyło. Nie da się opisać tych uczuć tego sentymentu do tego tytułu. Pamiętam te napięcie kiedy nie wiedziałeś co się za chwile wydarzy lub co za bestie bd musiał ubić. Ta radość z ukończonego zadania, odkrytej tajemnicy ,rozwiązanej zagadki ,a nawet i z ubicia ścierwojada ahh piękne czasy .