1. Nastawiłem się, że Life is Strange będzie wyśmienitą grą. Zaczynam grę, Maxine zakłada słuchawki, czołóweczka; magia. Początek gry zrobił na mnie piorunujące wrażenie, coś jak w Gangach Nowego Yorku. Imponująca sekwencja początkowa i twórcy niewiele muszą robić żeby odbiorca taki jak ja był usatysfakcjonowany. Niestety wszystko się, za przeproszeniem, zj*bało.
2. Rozumiem, że gracz nie ma większego wpływu na rozwój głównego wątku. Wybieramy tylko zakończenie. Solą w moim oku, nawet kilka miesięcy po przejściu gry, pozostaje typowanie mordercy. Mam na myśli spotkanie z dyrektorem zaraz po próbie samobójczej Kate. Wytypowałem Jeffersona, przekonałem Kate żeby nie skakała, pomagałem ojczymowi Chloe w jego śledztwie. Jakby tego było mało domyśliłem się, że Jefferson zabija. Nic z tym nie mogłem zrobić, musiałem czekać aż mnie złapie. Chciałem ostrzec Victorie. Nic to. Miałem obowiązek czekać aż Jefferson również po nią wyciągnie swoje macki. Smutno.
3. Błąd logiczny występuje, w mojej opinii, w zakończeniu, ponieważ
*Jeżeli Maxine zdecyduje się niczego nie zmieniać. Zgodzi się na śmierć przyjaciółki to powinna też niczego nie zmieniać w swoim zachowaniu w stosunku do Jeffersona i Kate. Bo jeżeli po zakończeniu akcji może zmienić ich losy, to czemu nie Chloe? Czemu nie spróbować zrobić czegokolwiek by przeszkodzić Nathanowi. Przestać korzystać z "magii" i uratować Chloe, Kate oraz wysłać morderce do więzienia?
Mam nadzieję, że ktoś to przeczytał. Jeżeli znalazł się taki ktoś, to niech mi da znać, bo nie wiem czy jest sens się produkować.