film
Bez znieczulenia
1978
2h 5m
Dziennikarz wraca z wyjazdu zagranicznego. Nieoczekiwanie jego życie zostaje wywrócone do góry nogami.
reżyseria Andrzej Wajda
scenariusz Agnieszka Holland, Andrzej Wajda
produkcja Polska
premiera 27 listopada 1978 (Światowa i polska premiera kinowa)
Nowość
Popularna
Świetnie ukazany obraz klęski człowieka i jego bezradności wobec otaczającego go świata. Jeden z lepszych filmów A. Wajdy.
czytaj dalej
Ranking ról
Opis filmu Bez znieczulenia
Po powrocie z zagranicy znany dziennikarz (Zbigniew Zapasiewicz) dowiaduje się, że żona (Ewa Dałkowska) bierze z nim rozwód. Ponieważ nie zna przyczyn decyzji małżonki, nie może się z tym pogodzić. Dodatkowo zaczyna popadać w coraz większe kłopoty zawodowe. Jego wystąpienie telewizyjne i publikacje prasowe nie zyskują uznania. Na... czytaj dalej
Informacje o filmie Bez znieczulenia
studio Film Polski / Zespół Filmowy "X"
tytuł oryg. Bez znieczulenia
inne tytuły Without Anesthesia Międzynarodowy
Rough Treatment Międzynarodowy
Rough Treatment Wielka Brytania
Without Anesthesia USA
więcej
Zdjęcia do filmu realizowano w Warszawie (Polska).
Inspiracją do nadania takiego tytułu była rozmowa A. Wajdy z D. Olbrychskim w czasie, której aktor zwierzając się ze swoich problemów osobistych powtórzył kilkakrotnie zwrot: "bez znieczulenia”, co miało oznaczać, że to, co go spotkało, spadło na niego nagle i nieoczekiwanie.
Na jednej z konferencji prasowych dotyczących filmu pewien radziecki dziennikarz zarzucił filmowi "brak prawdy psychologicznej" Wajda na to odpowiedział wprost "nie o psychologię tutaj chodzi, ale o politykę!". Potwierdzając w ten sposób, że głównym zadaniem filmu było demaskowanie i oskarżanie totalitarnego systemu.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Zdecydowanie najlepsza scena w filmie, stanowiąca swoiste podsumowanie. Bo czyż nie tak zaczęto postrzegać bohatera w jego kręgach jak to "udowodnił" adwokat żony ? Oczywiście my widzowie wiemy co innego o jego tragicznej historii.
Mamy polski prl-owski sąd cywilny z jego znudzonymi i niecierpliwymi pracownikami. Cały...
Obraz klęski człowieka, którą Wajda zilustrował w „Bez znieczulenia” jest niezwykle sugestywny. W zasadzie nie pozostaje nic innego jak gestem bezradności rozłożyć ręce i jak główny bohater – Michałowski, w milczeniu, z pustym wzrokiem, pogodzić się z gorzkim zakończeniem filmu. Ostatnie sceny zapadają w pamięć...
Film zadający mnóstwo ważnych pytań na tematy, tak naprawdę dotyczące codziennego życia. Wybitna rola Zbigniewa Zapasiewicza. Jednak film niekonsekwentny, i trochę pomieszany. Sporo wątków nie rozstrzygniętych, sprawia, że film jest momentami chaotyczny. Jest tu jednak kilka naprawdę wybitnych scen.
