Zima jest sroga w szwajcarskich górach jurajskich, szczególnie dla Jean i Laure, którzy w wyniku pożaru stracili ich małą córeczkę. Laure zamyka się w swoim osobnym świecie, podczas gdy Jean próbuje żyć w miarę normalnie.

Kiedy Laure trafia do kliniki psychiatrycznej, Jean myśli o sprzedaży gospodarstwa i przełamując awersję do ognia podejmuje pracę w niedaleko położonej hucie żelaza. Tam poznaje uciekinierów z Kosowa, między nimi kobietę o imieniu Labinota, która od kilku lat czeka na powrót zaginionego podczas wojny męża. Jest silna, odważna i wrażliwa. Dzięki niej i jej bratu Kastriotowi, Jean odkrywa inny sposób życia ze swym bólem i lękami. Siła charakterów i doświadczenie cierpienia zbliża Jeana i Labinotę coraz bardziej do siebie. W tym samym czasie Laure zaczyna wychodzić z kryzysu i chce spotkać Jeana.

[opis dystrybutora]

"Cała zima bez ognia" to jeden z filmów konkursowych MFF w Wenecji w 2004r. (gdzie otrzymał nagrodę SIGNIS - katolickiej organizacji kinematografii i sztuki audiowizualnej), a także zdobywca jednego z najważniejszych szwajcarskich wyróżnień filmowych, Swiss Film Prize w kategorii Najlepszy Film. Obraz prezentowany był także w konkursie MFF w Valladolid. Film dotyka bolesnego tematu utraty dziecka przez małżeństwo. Ich 5-letnia córka ginie w pożarze, a oni sami pogrążają się w cierpieniu balansującym na granicy szaleństwa. Ona zamyka się w swoim świecie, on próbuje żyć normalnie. Kiedy jego żona trafia do kliniki psychiatrycznej, bohater próbuje sprzedać farmę i podejmuje pracę w fabryce. W kantynie poznaje Labinotę, która uciekła przed wojną z Kosowa. Podobnie jak mężczyzna, dziewczyna również ma za sobą osobisty dramat. Cierpienie zaczyna ich do siebie zbliżać.